آب های جاری در سفر خود روی زمین به طرف مناطق پست تر جریان پیدا می کنند . این آب ها پس از به هم پیوستن در جهت شیب زمین حرکت می کنند و به دریاچه ها، دریاها و اقیانوس ها می ریزند. منطقه ای که آب های سطحی آن توسط یک رود و انشعابات آن از نقاط مرتفع به سمت نواحی پست تر هدایت می شود، حوضه آبریز نام دارد. عوامل موثر در میزان آب رودخانه های حوضه آبریز به صورت زیر است:
هر چه شیب زمین بیشتر باشد، میزان آب جاری بیشتر است. زیرا فرصت کافی برای نفوذ آب به درون زمین وجود ندارد.
هرچه میزان شکاف و حفره های سنگ و خاک های زمین کمتر باشد (مثل سطح شهرها)، آب کمتری به زمین نفوذ می کند، بنابراین میزان آب های جاری افزایش می یابد.
هر چه شدت بارندگی و مقدار بارندگی بیشتر و یا سرعت ذوب یخ ها بیشتر باشد میزان آب جاری افزایش می یابد.
هر چه پوشش گیاهی بیشتر باشد مقدار آب جاری کاهش می یابد؛ زیرا گیاهان حرکت آب را کند می کنند و سبب نفوذ بیشتر آب در داخل زمین می شوند.
از سدها، برای بهره برداری بهتر و جلوگیری از به هدر رفتن آب های جاری استفاده می شود. رسوبات پشت سدها توسط رودها از بستر خود حمل کرده و به آنجا آورده می شوند. بیشتر سدها را هر چند وقت یکبار لایروبی می کنند. یعنی شن و ماسه و رسوباتی را که رودها با خود به آن جا آورده اند را خارج می کنند.