بخشی از آب کره که در سطح خشکی ها واقع شده و به طور طبیعی به آب های آزاد راه ندارد، دریاچه نامیده می شود.
دریاچه یک محیط زنده و پویا است که جانداران مختلفی در آن زندگی می کنند. دریاچه ها از نظر تامین مواد غذایی، مواد معدنی، ذخایر نفت و گاز، گردشگری، تعدیل آب و هوای منطقه، حمل و نقل و کشتیرانی اهمیت دارند. بزرگترین دریاچه جهان دریاچه خزر نام دارد؛ دریاچه خزر به علت وسعت زیاد به آن دریا نیز گفته می شود.
دریاچه ها از نظر نحوه تشکیل به دو دسته تقسیم می شوند؛ دریاچه های طبیعی و دریاچه های مصنوعی.
چند دریاچه طبیعی در کشورمان را وجود دارد که علت تشکیل شان هم ذکر شده است:
1( دریاچه خزر که قسمتی از آن در استان های گیلان، مازندران و گلستان قرار دارد ، باقیمانده ی یک دریای قدیمی به نام تنیس است.
2( دریاچه ارومیه واقع در استان آذربایجان غربی که حاصل شکستگی های قسمتی از سنگ کره است.
3( دریاچه سبلان در استان اردبیل از دهانه آتشفشان تشکیل شده است.
4( دریاچه غار علیصدر واقع در استان همدان به علت بالا بودن سطح آب های زیرزمینی از کف غار به وجود آمده است.
برخی از دریاچه های مصنوعی که در پشت سدها به وجود می آیند، از آب ذخیره شده در آن ها برای تولید برق، کشاورزی و آب آشامیدنی استفاده می شود مانند سد لتیان واقع در شمال شهر تهران. گاهی دریاچه هایی در اطراف شهر به منظور تعدیل دمای هوا، حفظ محیط زیست و توسعه گردشگری ایجاد می شوند مانند دریاچه مصنوعی شهدای خلیج فارس در چیتگر تهران.
برای تولید برق ، کشاورزی و آب آشامیدنی
به منظور تعدیل دمای هوا ، حفظ محیط زیست و توسعه گردشگری.
حدود ۹۷٪ حجم آب کره در دریاها و اقیانوس ها قرار دارد ( آب های شور ).
تقریبا سه چهارم سطح زمین را آب ها می پوشانند. به همین دلیل سیاره زمین از فضا به رنگ آبی دیده می شود.
علت اینکه شکل سواحل دریا ها با هم متفاوت است، این است که جنس سنگ های ساحلی با هم متفاوت می باشد . در قسمت هایی که جنس سنگ های ساحلی در برابر فرسایش مقاوم هستند ، شکل ساحل به صورت صخره ای و پرتگاهی می باشد مثل سواحل چابهار . در قسمت هایی که سنگ های ساحلی مقاومت کمتری دارند ، شکل سواحل به صورت هموار و ماسه ای می باشد؛ مثل سواحل خوزستان.