الگو هاي اقتصادي:

الگو:

الگو نمایشی ساده از واقعیتی پیچیده است. مثلاً نقشۀ راه ها یک الگوست؛ زیرا جزئیات از جمله ساختمان ها، درختان و دست اندازها را نشان نمی دهد. نقشه فقط راه های اصلی و فرعی را نشان می دهد تا شما بدون درگیر شدن در جزئیات غیرلازم، بتوانید از جایی که هستید به جایی که می خواهید، بروید. الگوی آناتومی بدن انسان که در زیست شناسی استفاده می شود هم یک الگوست تا به ساده ترین شکل ممکن بخش های مختلف بدن انسان و نحوۀ ارتباط آنها را نشان دهد .

با الگوی مرز امکانات تولید می توانیم،کاربرد اصول (انتخاب کسب وکار) را در انتخاب بهینه تمرین کنیم.

الگو در علم اقتصاد:

در اقتصاد الگوهایی وجود دارد که بسیاری از جزئیات دنیای واقعی را رها می کند تا به ما کمک کند بر آنچه اهمیت دارد، متمرکز شویم. الگوی مرز امکانات تولید یکی از این الگو های اقتصادی است که اجازه می دهد تا درک بهتری از بده ـ بستان های یک کشور در استفاده از منابع کمیاب پیدا کنید.

الگوی مرز امکانات تولید یکی از الگو های اقتصادی است که اجازه می دهد تا درک بهتری از بده ـ بستان های یک کشور در استفاده از منابع کمیاب پیدا کنید.

مرز امکانات تولید، هزينه فرصت اجتماع:

مرز امكانات توليد:

مرز امکانات تولید مرزی است بین آنچه یک کسب و کار (همانند یک شرکت تولیدی) با استفاده از منابع موجود و در دسترسش می تواند تولید کند و آنچه نمی تواند.

مرز امكانات توليد در سطح يك كشور:

توجه به این امر دربارۀ یک کشور هم وجود دارد. کشورها باید تصمیم بگیرند که منابع کمیاب خود را چگونه میان تولید کالاها اختصاص دهند. البته هر کشور صرفاً دو کالا تولید نمی کند، اما کار کردن با یک الگوی واقعی که شامل هزاران کالا و خدمات است، بسیار دشوار است و از این رو می توان تولیدات یک کشور را همچون تولیدات یک شرکت، به صورت ساده با دو کالا نشان داد.

هزينه فرصت اجتماع:

جمله «چیزی به نام ناهار مجانی وجود ندارد». در اقتصاد برای اشاره به بعضی از مدارس که در گذشته ناهار رایگان به دانش آموزان می دادند، استفاده می شود. ناهاری که حتی اگر برای دانش آموزان رایگان باشد، برای جامعه رایگان نیست. تولید غذا به منابع نیاز دارد. از این منابع می توان برای تولید چیزهای دیگری استفاده کرد. بنابراین برای داشتن «ناهار رایگان» باید بپذیریم که از بعضی کالاها یا خدمات دیگر کمتر داشته باشیم. حتی کالاهایی که برای افراد «رایگان» است، معمولاً برای تولیدشان زمان صرف می شود و هزینه فرصتی برای جامعه دارد.

مرز امکانات تولید به ما اجازه می دهد تا هزینه فرصت یک شرکت یا یک کشور را زمانی که بیش از یک کالا تولید می کند، مجسم کنیم.       

کارایی و ناکارایی:

تلاش برای به دست آوردن کارایی:

تلاش برای به دست آوردن کارایی به معنای یافتن موقعیت هایی برای پیشرفت است.

فرض کنید شما در تیم ورزشی دو و میدانی مدرسه عضو هستید و تخصص اصلی شما دوی 1500 متر است. دوستتانهم در تیم عضو است و در مسابقه به همان سرعت شما می دود؛ ولی دوی 100متر و 1500 متر برایش فرقی نمی کند، چون در هر دو رکورد مناسبی دارد. اگر مربی، شما را برای دوی 100 متر و دوستتان را برای دوی 1500 متر انتخاب کند، باعث ناراحتی شما می شود. با عوض کردن موقعیت ها، شما وضعیت بهتری پیدا می کنید و دوستتان نیز مشکلی نخواهد داشت.

اقتصاد كارا:

اگر یک شرکت یا یک کشور، هر فرصتی را برای استفادۀ بهتر از منابع به کار گیرد، بدون آنکه وضع دیگران بدتر شود، اقتصاد آن شرکت یا کشور کاراست؛ یعنی شرکت یا کشور از منابع موجود خود، بیشترین استفاده را می برد. در این صورت حداقل بیش از یک کالا یا خدمت می توان در دسترس مردم قرار داد؛ بدون آنکه کالاها یا خدمات دیگر کاهش پیدا کنند.

تحليل نمودار:

نقاطی که در زیر مرز امکانات تولید یعنی درون منحنی تولید قرار دارند، نقاط ناکارا نامیده می شوند. مانند نقطه الف، نقاط ب، ج، د نقاط کارا نامیده می شوند.زیرا بیانگراین است که اقتصاد کشور از منابع خود بیشترین و بهترین استقاده را برای تولید کالا و خدمات داشته است.

نقاطی که خارج از مرزامکانات تولید (بیرون منحنی)، نقاط غیر قابل دستیابی هستند. زیرا اقتصاد کشور منابع کافی برای تولید در این سطح را ندارد.

اگر مرز امکانات تولید یک خط راست با شیب منفی بود، قانون افزایش هزینه فرصت وجود نداشت؛ زیرا هر کدام از نقاط بهینه و کارا که بر روی منحنی مرز امکانات تولید قرار دارد یک هزینه فرصت دارد و شیب هر نقطه بهینه در واقع هزینه فرصت آن نقطه رانشان می دهد پس اگر مرز امکانات تولیدیک خط راست با شیب منفی باشد در آن صورت قانون افزایش هزینه فرصت وجود نخواهد داشت.

تخصيص بهينه و انتخاب كارا روي منحني:

نقاطی که بر روی منحنی مرز امکانات تولید قرار داشته باشد بیانگر این است که در این نقاط تخصیص بهینه امکانات صورت گرفته و از همه ظرفیت و منابع در جهت تولید استفاده شده است و در واقع این نقاط، نقاط کارا محسوب می شوند.

اقتصاد ناكارا:

اگر یک شرکت یا یک کشور، ازهمه منابعش درتولید استفاده نکند و تولیداتش در زیر مرز امکانات تولید قرار داشته باشد اقتصاد این شرکت یا کشور ناکارا خواهد بود.

مثلاً فرض کنید ارائه دهندگان دسترسی به اینترنت در یک کشور، دو کارگر را برای ارتباط هر خانه با سرویس اینترنت می فرستند. با اینکه یک کارگر می توانست کار را به همان سرعت انجام دهد! در این صورت تولید در این کشور ناکارا خواهد بود. در مقابل، اگر شرکت ها روش کاراتر ارسال یک کارگر را اتخاذ می کردند، کارگر کمتری در این صنعت نیاز می شد و کشور می توانست با آن کارگر، تولیداتش در کالاها و خدمات دیگر را گسترش دهد.