متون درس « قيمَةُ الْعِلْمِ» و معنی:

1. الْعالِمُ بِلا عَمَلٍ کَالشَّجَرِ بِلا ثَمَرٍ.

 1. دانشمند بدون عمل مانند درخت بدون میوه است

2. حُسْنُ السُّؤالِ نِصْفُ الْعِلْمِ

. 2. پرسش درست (درست پرسش کرد) نیمی از دانش است

3. مُجالَسَةُ الْعُلَماءِ عِبادَةٌ.

 3. هم نشینی با دانشمندان عبادت است

٤. طَلَبُ الْعِلْمِ فَريضَةٌ.

 4. خواستن بدست اوردن دانش واجب دینی است

٥. آفَةُ الْعِلْمِ النِّسْيانُ.

5. آفت (بلا) دانش فراموشی آن است

نور الکلام

١. نِعْمَتانِ مَجْهولَتانِ، الصِّحَّةُ وَ الْمانُ.

1. تندرستی و امنیت دو نعمت ناشناخته هستند

٢. رِضَا اللّهِ في رِضَا الْوالِدَيْنِ.

2. خشنودی (رضایت) خداوند در خشنودی (رضایت) والدین است

٣. أَدَبُ الْمَرْءِ، خَيْرٌ مِنْ ذَهَبِهِ.

3. ادب انسان بهتر از طلایش (ثروت و دارایی او) است

٤. الدَّهْرُ يَومانِ؛ يَوْمٌ لَک وَ يَوْمٌ عَلَيْک.

4. روزگار دو روز است یک روز به سود تو و یک روز به زیان تو است

کنز الکنوز

1. تَفَکُّرُ ساعَةٍ خَيْرٌ مِنْ عِبادَةِ سَبْعينَ سَنَةً.

1. لحظه ای (ساعتی) اندیشیدن، بهتر از هفتاد سال عبادت است

2. عَداوَةُ الْعاقِلِ خَيْرٌ مِنْ صَداقَةِ الْجاهِلِ.

2. دشمنی با انسان دانا، بهتر از دوستی با انسان نادان است

3. الْعِلْمُ في الصِّغَرِ کَالنَّقْشِ في الْحَجَرِ.

3. (آموختن) دانش در کودکی، مانند (ایجاد) نقش در سنگ است

٤. خَيرُ الْأُمورِ أَوْسَطُها.

4. بهترین کار ها، میانه ترین آن ها است (میانه روی در کارها ، بهترین کار است)

٥. الْجَهْلُ مَوْتُ الْأحْياءِ.

5. نادانی، مرگ زندگان است

قواعد درس « قيمَةُ الْعِلْمِ» :

مذکّر و موّنث

اسم مذکر نشانه ای ندارد.جَبَل، صَفّ،....اسم مونث را با (ة،ـة) می شناسیم. شَجرة ، وَردة،  زینب ، بِنت ( ة ) ندارند ولی مونث اند.

بااسم اشاره به کسی یا چیزی اشاره می کنیم .

نکته:

زبان عربی 28  حرف دارد چهار حرف ( گ چ پ ژ ) در زبان عربی نوشتاری فصیح وجود ندارد .

مثنّی یا تثنیه

بردو چیزیا بردو شخص دلالت می کند

به آخر کلمه مفرد ( انِ ، یْنِ ) اضافه می کنیم تا مثنی ساخته شود

اسم اشاره به مثنی : هذانِ ( مذکّر )  هاتانِ ( مونّث )

هذانِ کتابانِ: این دو دو کتاب است .( اینها کتاب هستند . )

هاتانِ بِنتانِ: این دو دو دختر است . (اینها دختر هستند . )

حرکات وعلامت ها درعربی : فتحه   ﹷ   کسره    ﹻ     ضمّه ﹷ    سکون  ﹿ  تنوین ﹲ  ﹴ   ﹰ

جمع

بربیش از دوشامل می شود بر 3 نوع است.

1.جمع مذکرسالم : با اضافه کردن ( ون  ، ین  ) به آخر کلمه مفرد ساخته می شود.

 معلم : معلمون  ( معلم ها )                    معلم :  معلمینَ

2.جمع مونث سالم : با اضافه کردن ( ات ) به آخر کلمه مفرد ساخته می شود

طالبة:طالبات (دانش آموزان دختر)

3.جمع مکسر: قاعده خاصی برای ساخت این جمع وجود ندارد . شکل مفرد کلمه در این جمع تغییر می کند

مسجد: مساجد             رجل : رجال

اسم های اشاره به جمع : هولاء           اولئک

واژه نامه درس « قيمَةُ الْعِلْمِ» و معنی:

بخش اول:

بخش دوم:

بخش سوم:

متون درس «جَواهِرُ الْکَلامِ» و معنی:

1. «هَلْ جَزاءُ الْحْسانِ إلَّا الْحْسانُ»      الرّحمن/60

1. ایا پاداش نیکی جز نیکی است؟

2. الْمؤمِنُ قَليلُ الْكَلامِ كَثيرُ الْعَمَلِ.     الإمام عليٌّ (ع)

2. مومن کم سخن می گوید و بسیار عمل می کند.

3. سُکوتُ اللِّسانِ سَلامةُ الْإنْسانِ.       الإمام عليٌّ (ع)

3. خاموشی زبان سلامی انسان است.

4. رُبَّ کَلامٍ جَوابُهُ السُّکوتُ.                الإمام عليٌّ (ع)

4. چه بسا سخنی که جواب ان خاموشی است

5. الْوَقْتُ مِنَ الذَّهَبِ.                        حِکمةٌ

5. وقت (زمان) طلاست

کُنوزُ الحِکَم

1. اَلنَّظافَةُ مِنَ الإيمانِ، و الإيمانِ و صاحِبُهُ فِی الجَنَّةِ.

1. پاکیزگی از ایمان است، و پاکیزگی و صاحبش در بهشت هستند.

2. الْوَحْدَةُ خَیْرٌ مِنْ جَلیسِ السُّوءِ.

2. تنهایی ، بهتر از همنشین بد است

3. إنَّ حُسْنَ الْعَهْدِ مِنَ الْإيمانِ.

3. به راستی که خوش پیمانی ، از ایمان است

٤. الْعَجَلَةُ مِنَ الشَّيْطانِ.

4. عجله از شیطان است (عجله کار شیطان است)

٥. رُبَّ کَلامٍ کَالْحُسامِ.

5. چه بسا سخنی که مانند شمشیر است

کَنزُ النَّصیحةِ

1. أفْضَلُ النّاسِ أنْفَعُهُم لِلنّاسِ.   رَسولُ اللهِ (ص)

1. بهترین مردم، سودمندترینشان برای مردم است.

2. الْخَيرُ کَثيرٌ وَ فاعِلُهُ قَليلٌ.  رَسولُ اللهِ (ص)

2. خوبی بسیار است و انجام دهنده ی آن (خوبی) کم است

3. الْإنسانُ عَبْدُ الْحْسانِ.  الَإمام علَي (ع)

3. انسان، بنده نیکی است

٤. بَلاءُ الْنسانِ في لِسانِهِ.  الَإمام علَي (ع)

4. آفت انسان در زبانش است

٥. سَلامَةُ الْعَيْشِ في الْمُداراةِ.  الَإمام علَي (ع)

5. سلامت زندگی در مدارا کردن است

الْحِکَمُ النّافِعَةُ

1. الْعْمالُ بِالنّيّاتِ.   رَسولُ اللهِ (ص)

1. کار به نیت ها بستگی دارد

2. عَلَيْكَ بِمُداراةِ النّاسِ.  رَسولُ اللهِ (ص)

2. بر تو (لازم) است که با مردم مدارا کنی

3. حُسْنُ الْخُلُقِ نِصْفُ الدّينِ.  رَسولُ اللهِ (ص)

3. خوش اخلاقی نیمی از دین است

٤. الْجَنَّةُ تَحْتَ أقْدامِ الُْمَّهاتِ.  رَسولُ اللهِ (ص)

4. بهشت زیر پای مادران است

٥. يَدُ اللّهِ مَعَ الْجَماعَةِ.  الإمام عَليٌّ (ع)

5. دست خدا با گروه است

المَواعِظُ العَدَئیَّةُ

1. النَّظَرُ في ثَلاثَةِ أَشْياءَ، عِبادَةٌ:

1. نگاه کردن در سه چیز عبادت است:

«النَّظَرُ في الْمُصْحَفِ» و «النَّظَرُ في وَجْهِ الْوالِدَينِ» و «النَّظَرُ في الْبَحْرِ».

«نگاه کردن به قرآن» و «نگاه کردن به چهره ی والدین» و «نگاه کردن به دریا»

2. أَربَعَةٌ قَليلُها کَثيرٌ: «الْفَقْرُ وَ الْوَجَعُ وَ الْعَداوَةُ وَ النّارُ.»

2. چهار چیز اندکش زیاد است: «فقر و درد و دشمنی و آتش»

3.خَمْسَةُ أشياءَ، حَسَنَةٌ في النّاسِ: «الْعِلْمُ وَ الْعَدْلُ وَ السَّخاوَةُ وَ الصَّبْرُ وَ الْحَياءُ.»

3. پنج چیز در مردم نیکوست : «دانش و عدل (داد) و گشاده دستی و صبر و حیا (شرم)»

قواعد درس «جَواهِرُ الْکَلامِ»

کلمه پرسشی هل ، أ (آیا)

در جواب ( هَلْ ، أ ) از نعم ( بله) لا (نه) استفاده می کنیم .

هَل هذا معلمٌ؟       أ هِی فی المدرسةِ؟

نعم هذا معلمٌ .      نعم هِی فی المدرسة

ال هذا طالبٌ          ال هِی فی البیتِ .

کلمه پرسشی مَن (چه کسی ، کیست) ؟

برای سوال درباره انسان بکار می رود.

اگربپرسیم اوکیست ؟

 می گوییم:

منْ هُو؟   هُو طالبٌ.

منْ هِی ؟  هِی معلمة

کلمه پرسشی لِمَنْ (مال چه کسی ، مال چه کسانی) ؟

درباره مالکیت سوال می کند.

. در جواب لِمَنْ از لِـ استفاده می کنیم

لِمَنْ هذا القلمُ ؟ لِعَلی

کلمه پرسشی ما (چه چیزی، چیست) ؟

برای سوال درمورد غیر انسان بکار می رود.

ما بصورت ماذا ، ماهُو ، ماهِی ؟ نیز بکار می رود

ماذا فی الصُّورة ِ؟

ما هُو ؟

ما هو الموضوع؟

ما هِی ؟

ما هی الحقیقــة؟

(هُوَ  ،هِی) بعد از ما معنی نمی شود به شرطی که بعد از هُوَ ، هِی کلمه یا عبارتی بیاید.

کلمه پرسشی  أیْن (کجا،کجاست) ؟

کلمه أیْن برای پرسش در مورد مکان بکار می رود .

در جواب أیْن از:

فوق : بالا   عِند : نزد   علی: برروی   وراء : پشت سر

 تحت : پایین   حول :پیرامون    هُنا:این جا   علی الیسارِ:در چپ

 أمام : مقابل   بین : میان   هُناک :آنجا   علی الیمینِ:در راست

 جنب : کنار  فی: در توی   خلف :پشت سر    

 استفاده می کنیم.

برای اینکه بپرسیم اهل کجایی؟ از ( مِنْ أیْن ؟ ) استفاده می کنیم . و به دو شکل جواب می دهیم

 أنا مِنْ تبریز.

أنا تبریزیٌّ .

نکته:

اصطالح علیک بِالصّبرِ : به دو صورت (برتو الزم است ، تو باید صبر کنی .) معنی می شود

کلمه پرسشی کمْ (چند(

درجواب ک مْ عدد می آید.

کمْ کتاباً فِی الْمحفظةِ؟ أربعةُ کُتُبٍ.

کم معلمةً فِی المدرسة؟ ثَالاثُ معلماتٍ .

واژه نامه درس «جَواهِرُ الْکَلامِ » و معنی:

بخش اول:

بخش دوم:

بخش سوم:

بخش چهارم:

بخش پنجم:

متون درس« حِوارٌ بَيْنَ وَلَدَيْنِ»و معنی:

حِوارٌ بَيْنَ وَلَدَيْنِ

گفت و گوی بین دو پسر

سَمیر : السَّلامُ عَلَيْکَ.                            حميد : وَ عَلَیکَ السَّلامُ وَ رَحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَکاتُهُ.

سمیر: سلام بر تو                                  حمید: سلام و رحمت و برکات خدا بر تو باد

صَباحَ الخَيرِ.                                         صَباحَ النّورِ.

صبح بخیر                                            صبح بخیر

کَيفَ حالُكَ؟                                         أنا بِخَيرٍ وَ کَيفَ أنتَ؟

حالت چطور است؟                                من خوبم تو چطوری؟

أنا بِخَيرٍ؛ مِنْ أیْنَ أنتَ؟                            أنا مِنْ إیران و مِنْ أیْنَ أنتَ؟

من خوبم. تو اهل کجایی؟                      من ابرانیم (من اهل ابرانم) و تو اهل کجایی؟

أنا مِن الْعِراق؛ هَلْ أنتَ مِنْ مشهد؟          لا؛ أنا مِن مازندران في شَمالِ إیران.

من اهل عراقم. آیا تو اهل مشهدی         نه. من اهل مازندران در شمال ایرانم

و أنا مِنَ الْبَصرة في جَنوبِ الْعِراق.           مَا اسْمُكَ؟

و من اهل بصره در جنوب عراق هستم    اسمت چیست (اسم تو چیست) ؟

اِسْمي سميرٌ و مَا اسْمُكَ؟                        اِسمي حميدٌ.

اسم من سمیر است و اسم تو چیست؟    اسم من حمید است

أیْنَ أُسرَتُكَ؟                                        هُمْ جالِسونَ هُناكَ.

                                                         ذٰلِكَ أبي وَ تِلْكَ أُمّي.

                                                         ذٰلِكَ جَدّي و تِلْكَ جَدَّتي.

خانواده ات کجا هستند؟                       آنها آنجا نشسته اند

                                                          آن پدرم و ان مادرم است

                                                         آن پدر بزرگم و آن مادربزرگم است

أینَ فُندُقُکُم؟                                       في نِهایةِ هٰذَا الشّارِعِ.

هتلتان کجاست؟                                  در انتهای این خیابان

کَم یَوماً أنتم في کربلاء؟                        ثلَاثَةُ أیّامٍ.

هتلتان کجاست؟                                 در انتهای این خیابان

مَنْ هٰذَا الْوَلَدُ؟                                      هوَ أخي.

این پسر کیست؟                                 او برادرم است

مَا اسْمُهُ؟                                            اِسْمُهُ جعفرٌ.

اسمش چیست؟ (اسم او چیست) ؟       اسمش جعفر است. (اسم او جعفر است)

في أمانِ اللّهِ                                        إلَی اللِّقاءِ. مَعَ السَّلامَةِ.

خداحافظ                                             به امید دیدار ، به سلامت

قواعد درس« حِوارٌ بَيْنَ وَلَدَيْنِ»:

ضمیر

1.در ابتدای جمله می آید و برای پرسش از حالت و چگونگی انجام یک کار به کار می رود.

أنا بِخَیرٍ.

وَصلتُ بسرعَةٍ.

2.کلمه ای است که به جای اسم قرار می گیرد و از تکرار اسم جلوگیری میکند.

از آنجا که در زبان عربی ضمیرها از نظر جنسیت به دو حالت مذکّر و مؤنّث و از نظر تعداد به سه حالت مفرد و مثنی و جمع تقسیم شده اند ، به همین خاطر تعداد ضمایر در عربی 14 تا است. که به دو دسته کلّی :

1) مُنفصل (جدا) 

2) مَتّصل (پیوسته یا وصل) تقسیم میشوند.

که در جدول صرف فعل ماضی با آنها آشنا می شوید.

- ضمیرهای متکلم یا اول شخص ها عبارت اند از:

ضمیر های مخاطب یا دوم شخص ها عبارت اند از :

تمامی اسم ها که از لحاظ عدد و جنس با این ضمیرها یکسان باشند، می توانند به جای این ضمیرها به کار روند ؛ با این شرط که ابتدای آن اسم ها حروف ( أیُها یا أیَّتُها ) به معنای (ای) بیاید.مانند :

+ أیُها الطالبُ ؟ 

(أنتَ چون یک نفر مذکر است )

+ أیّتُها الطالبةُ ؟ 

(أنتِ چون ،یک نفر مؤنث)

+ أیُها الطالبانِ؟

(أنتما چون دو نفر مذکر)

+ أیَّتُهاالطالبَتانِ؟ 

(أنتُما چون دو نفر مؤنث)

+ أیُها ،الطُّالب ؟ 

(أنتُم چون چندنفر مذکر)

+ أیَّتُها الطالبات؟

(أنتُنَّ چون چند نفر مؤنث )

ضمیرهای غایب یا سوم شخص ها عبارت اند از:

تمامی اسم ها که از لحاظ عدد و جنس با این ضمیرها یکسان باشند، می توانند به جای این ضمیرها به کار روند.پس فعل این اسم ها مانند همان

ضمیر ها می آیند مانند:

+ الطالبُ :

(هُوَ چون یک نفر مذکر)

+ الطالبةُ :

(هیَ چون یک نفر مؤنث)

+ الطالبانِ:

(هُما چون دو نفر مذکر)

+ الطالبَتانِ:

(هُما چون دو نفر مؤنث)

+ الطُّالب:

(هُم چون چند نفر مذکر)

+ الطالبات :

(هُنَّ چون چند نفر مؤنث)

واژه نامه درس« حِوارٌ بَيْنَ وَلَدَيْنِ»و معنی:

متون درس «في السّوقِ» و معنی:

في السّوقِ

در بازار

أیْنَ ذَهَبْتِ یا أُمَّ حَميدٍ؟                                           ذَهَبْتُ إلَی سوقِ النَّجَفِ.

ای مادر حمید کجا رفتی؟                                         به بازار نجف رفتم.

هَلِ اشْتَرَيْتِ شَيئاً؟                                                 نَعَمْ؛ اِشْتَرَيْتُ مَلابِسَ نِسائيَّةً.

ایا چیزی خریدی؟                                                   بله؛ این لباس های زنانه را خریدم.

أَ ذَهَبْتِ وَحْدَكِ؟                                                    لا؛ ذَهَبْتُ مَعَ صَديقاتي

. آیا تو به تنهایی رفتی؟                                            نه، با دوستانم رفتم.

کَيفَ کانَتْ قیمَةُ الْمَلابِسِ؛ رَخيصَةً أَمْ غاليَةً؟             مِثلَ إیران؛ لا فَرقَ؛ لٰکِنِ اشْتَرَيْتُ.

قیمت لباس ها چطور بود؟ ارزان بود یا گران؟           مانند ایران. فرقی نیست. ولی خریدم

فَلِماذَا اشْتَرَیْتِ؟                                                     اِشْتَرَيْتُ لِلْهَديَّةِ.

پس چرا خریدی؟                                                   برای هدیه خریدم.

ماذَا اشْتَرَیْتِ؟                                                         فُسْتاناً وَ عَباءَةً.

چه چیزی خریدی؟                                                   پیراهن زنانه و چادر

مَبْوكٌ؛ مَلابِسُ جَمیلةٌ! في أمانِ اللّهِ.                         شُکْراً جَزيلاً؛ مَعَ السَّلامَةِ.

مبارک باشد. لباس های زیبایی است ! خدا حافظ       بسیار سپاسگذارم. به سلامت

أیْنَ ذَهَبْتَ یا أَبا حميدٍ؟                                            ذَهَبْتُ إلَی سوقِ النَّجفِ.

 ای پدر حمید کجا رفتی؟                                           به بازار نجف رفتم.

هَلِ اشْتَرَيتَ شَيْئاً؟                                                  نَعَمْ؛ اِشْتَرَيْتُ مَلابِسَ رِجاليَّةً

. ایا چیزی خریدی؟                                                   بله؛  لباس های مردانه خریدم.

أَ ذَهَبْتَ وَحْدَكَ؟                                                       لا؛ ذَهَبْتُ مَعَ أَصْدِقائي.

آیا تو به تنهایی رفتی؟                                                نه، با دوستانم رفتم.

کَيْفَ کانَتْ قیمَةُ الْمَلابِسِ؛ رَخيصَةً أَمْ غاليَةً؟                مِثلَ إیران؛ لا فَرقَ؛ لٰکِنِ اشْتَرَيْتُ.

قیمت لباس ها چطور بود؟ ارزان بود یا گران؟              مانند ایران. فرقی نیست. ولی خریدم

فَلِماذَا اشتَرَیْتَ؟                                                        اِشْتَرَیْتُ لِلْهَديَّةِ

. پس چرا خریدی؟                                                    برای هدیه خریدم.

ماذَا اشْتَرَیْتَ؟                                                          قَميصاً و سِروالاً.

 چه چیزی خریدی؟                                                  پیراهن و شلوار

مَبْوكٌ؛ مَلابِسُ جَمیلةٌ! في أمانِ اللّه.                         شُکْراً جَزيلاً؛ مَعَ السَّلامَةِ

 مبارک باشد. لباس های زیبایی است ! خدا حافظ       بسیار سپاسگذارم. به سلامت

حِواراتٌ في مَسيرَةِ الْاَربَعينَ الْحُسَينيِّ عِندَ الشُّرطيِّ

گفتگوهایی در مورد پیاده روی اربعین حسینی با پلیس

اَلشُّرطيُّ:             - أَينَ جَوازُكَ؟

پلیس:                - پاسپورتت کجاست؟

اَلزّائِر:                 - هٰذا جَوازي.

مهمان:               - این پاسپورت من است.

اَلشُّرطيُّ:            - هَل عِندَكَ تَأشيرَةٌ؟

پلیس:               - ویزا دارید؟

اَلزّائِر:                - نَعَم، عِندي.

مهمان:              - بله ، دارم.

اَلشُّرطيُّ:            - کَم يَوماً بَقيتَ هُنا فِي الْکاظِميَّة؟

پلیس:               - چند روز اینجا در کاظیمیه اقامت داشتی؟

اَلزّائِر:                - يَوماً واحِداً.

مهمان:              - یک روز.

اَلشُّرطيُّ:            - کَم عَدَدُکُم؟

پلیس:              - چند نفر هستید؟

اَلزّائِر:               - نَحنُ اثْناعَشَرَ زائِراً.

بازدید کننده:    - ما دوازده بازدید کننده هستیم.

قواعد درس « في السّوقِ» و معنی:

فعل :

فعل کلمه ای است که بر انجام کار یا روی دادن حالتی در زمان معیّن توسط شخصی دلالت میکند. فعلها از نظر زمان به سه حالت تقسیم می شوند:

-1 ماضی (گذشته)

-2 مضارع (حال)

-3 مستقبل (آینده)

که در پایه هفتم از درس پنجم تا پایان درس نهم با فعل ماضی آشنا خواهید شد.

قابل ذکر است دانستن ساختار فعل به عنوان کلمه ای مهم ، اهمیّت فراوانی دارد و یادگیری های آینده شما به تسلّط شما در افعال عربی بستگی

دارد. بنابراین در فراگیری و تسلّط بر ساختار فعل های عربی دقّت و کوشش لازم را داشته باشید.

فعل ماضی:

فعلی است که بر زمان گذشته دلالت کند و انجام آن پایان پذیرفته باشد ، که در زبان عربی 14 حالت شخص متفاوت دارد که هر کدام از نظر جنس

(مذکر و مؤنث بودن) و تعداد (مفرد ، مثنی ، جمع) با هم متفاوت هستند.

نکات مهم برای یادگیری ساخت فعل ماضی

ساخت فعل ماضی :

ریشه ی فعل + علامت مخصوص فعل یا همان شناسه ی فعل

 فعل اول شخص مفرد (مُتِکلِّم وَحدِه) 

فعلی که انجام کار را به خود گوینده نسبت می دهد. این فعل برای مذکر و مؤنث یکسان است و علامت فعل (تُ) می باشد که به آخر ریشه ی

فعل اضافه می شود

أنا فَعَلتُ : من انجام دادم.

 فعل دوم شخص مفرد (مُخاطَب) 

فعلی که برای صحبت با یک شخص حاضر و نسبت دادن کاری یا حالتی به او به کار می رود. علامت مخصوص این فعل برای مفرد مذکر (تَ) و برای

مفرد مؤنث (تِ) می باشد که به آخرریشه ی فعل اضافه می شود.

در این فعل باید دقت کنیم که علامت فعل با حرف آخر ضمیرشان یکسان است.

أنتَ فعَلتَ :

(تو انجام دادی مذکر)

أنتِ فَعَلتِ :

(تو انجام دادی مؤنث)

حرف مشترک آخر ضمیر و فعل (تَ) و (تِ) می باشد.

واژه نامه درس «في السّوقِ» و معنی:

متون درس« الجملاتُ الذهَبیَّةُ » و معنی:

الْجُمَلاتُ الذَّهَبيَّةُ

جمله های طلایی

لَعِبَ ياسِرٌ مَعَ أصْدِقائِهِ في الْمَدرَسَةِ.

یاسر همراه دوستانش در مدرسه بازی کرد.

رَجَعَ ياسِرٌ إلَی الْبَيْتِ بَعْدَ الظُّهرِ.

یاسر بعد از ظهر به خانه بازگشت.

هوَ طَرَقَ بابَ الْمَنْزِلِ.

او در خانه را کوبید.

سَمِعَتْ أُمُّهُ صَوْتَ الْبابِ ثُمَّ ذَهَبَتْ وَ فَتَحَت الْبابَ وَ سَأَلَتْهُ:

مادرش صدای در را شنید. سپس رفت و در را باز کرد و از او پرسید:

الْأُمُّ : کَیفَ حالُكَ؟

مادر: حالت چطور است؟

الْوَلَدُ : أنَا بِخَیرٍ.

پسر: من خوبم.

الْأُمُّ : ما هيَ واجِباتُکَ؟

مادر: تکالیفت چیست؟

ياسِرٌ : حِفْظُ هٰذِهِ الْجُمَلاتِ الذَّهَبيَّةِ.

یاسر:حفظ کردن این جمله های طلایی.

«إذا مَلَک الأراذِلُ؛ هلَکَ الفاضِلُ.».

«هنگامی که فرومایگان فرمانروا شوند، شایستگان هلاک شوند.»

«مَن زرَعَ الْعدُوْان؛ حَصَدَ الخُسرانَ.»، «اَلتَّجرِبَةُ فَوقُ العِلمِ.»

«هر کسی دشمنی بکارد؛ زیان درو میکند»، «تجربه بالاتر از علم است»

«خَيرُ الناسِ، أنْفَعُهمُ للِناّسِ»

«بهترینِ مردم، سودمندترینشان برای مردم است.»

«المُسلِمُ، مَن سَلِم الناس مِن لِسانِه وَ يَدِهِ»، «لِسان المُقَصِّرِ، قَصيرٌ.»

«مسلمان، کسی است که مردم از زبان و دستش سالم بمانند»، «زبان انسان خطاکار کوتاه است»

حِواراتٌ في مَسيرَةِ الأَربَعينَ الْحُسَينيِّ طَريقُ کَربَلاء

گفتگوها در پیاده روی اربعین حسینی راه کربلا

اَلزّائِرُ الْعِراقيُّ :            - أَهلاً وَ سَهلاً بِکُم.

بازدید کننده عراقی:      - خوش آمدید.

اَلزّائِرُ الْيرانيُّ :              - شُکراً جَزيلاً. ساعَدَکُمُ اللّهُ!

بازدید کننده ایرانی:      - بسیار متشکرم. خدا شما را کمک کند!

                                  -أَيُّ طَريقٍ أَقرَبُ إلیٰ کَربَلاء؟

                                  -کدام راه به کربلا نزدیکتر است؟

اَلزّائِرُ الْعِراقيُّ :             - ذٰلِكَ الطَّريقُ أَقرَبُ.

بازدید کننده عراقی:      - آن جاده نزدیکتر است.

اَلزّائِرُ الْيرانيُّ :               - هَل يوجَدُ موَکبٌِ ١ قَريبٌ مِن هُنا؟

بازدید کننده ایرانی:       - آیا موکب 1 در همین نزدیکی وجود دارد؟

اَلزّائِرُ الْعِراقيُّ :              - نَعَم، يوجَدُ. هُناكَ مَوکِبٌ.

بازدید کننده عراقی:       - بله ، وجود دارد. پیاده روی وجود دارد.

قواعد درس« الجملاتُ الذهَبیَّةُ » و معنی:

فعل ماضی

فعل سوم شخص مفرد(غائب)

فعلی که درباره انها صحبت می کنیم و در واقع آنها حاضر یا شنونده نیستند و نکته قابل توجه این است که مفرد مذکر این فعل علامت مخصوص ندارد و اخر فعل حرکت (ــَــ) می گیرد ولی علامت مفرد مؤنث آن(ت) ساکن می باشد که به آخر ریشه ی فعل اضافه میشود.

هُوَ فَعَلَ:

(او انجام داد مذکر)

هیَ فَعَلَت:

(او انجام داد مؤنث)

واژه نامه درس «الجملاتُ الذهَبیَّةُ » و معنی:

متون درس «فی الحدود» و معنی:

فِي الْحُدودِ لِلْحُضورِ في مَسيرَةِ الْاَربَعينَ الْحُسَينيّ

در مرزها برای شرکت در پیاده روی اربعین حسینی

الَجَدَّةُ:                                                                 مُحسِن:

مادر بزرگ:                                                           محسن:

أَلو. اَلسَّلامُ عَلَيكَ یا عَزيزي.                                    عَلَيْكِ السَّلامُ. مَنْ أَنتِ؟

الو. سلام بر تو عزیزم.                                          سلام بر شما(تو). شما(تو) چه کسی هستید(هستی)؟

کَيْفَ ما عَرَفْتَ جَدَّتَكَ؟!                                       عَفْوا ؛ ما عَرَفْتُ صَوتَكِ. کَيفَ حالُكِ؟

چگونه مادربزرگت را نشناختی؟                            ببخشید؛ صدایت را نشناختم. حالت چطور است؟

أَنَا بِخَيرٍ وَ کَيْفَ حالُکُم؟                                          کُلُّنا بِخَيْرٍ.

من خوبم و شما چطور هستید؟                           همگی ما خوب هستیم.

أَیْنَ أَنتُمُ الْآنَ؟                                                      وَصَلْنا إلیٰ مَدینةِ مِهْران فِي الْحُدودِ.

شما الآن کجا هستید؟                                         به شهر مهران در مرز رسیدیم.

أَیْنَ الْوالِدُ وَ الْوالِدَةُ؟                                             هُما جالِسانِ عَلَی الْکُرْسيِّ.

پدر و مادرت کجاست؟                                      آن دو بر روی صندلی نشسته اند.

هَلْ هُما بِخَيْرٍ؟                                                    نَعَمْ؛ اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ.

آیا آن دو خوب هستند؟                                     بله؛ الحمدلله.

کَیفَ الْجَوُّ هُناكَ؟                                                اَلْجَوُّ باردٌ قلیلاً.

هوا آنجا چگونه است؟                                      هوا اندکی سرد است.

ماذا لبَسْتَ یا عَزیزي؟                                         

چه پیوشیدی عزیزم؟

ماذا لَبِسَ أَبوكَ و لَبِسَتْ أُمُّكَ؟                             لبِسْنا مَلابِسَ مُناسِبَةً.

پدر و مادرت چه پوشیده اند؟                           لباس های مناسبی پوشیده ایم.

حَفِظَکُمُ اللّٰهُ! مَعَ السَّلامَةِ.                                   شُکْراً جَزيلاً. إلَی اللِّقاءِ.

خداوند شما را حفظ کند! به سلامتی.                خیلی ممنونم. به امید دیدار.

اَلْقُرآنیّات

1. مَن أَوَّلُ نَبيٍّ عَمِلَ في مَركَزِ الْحُكومَةِ؟

1. اولین پیامبری که در مرکز حکومت کار کرد چه کسی بود؟

سَيِّدُنا يوسُفُ .

- سرور ما یوسف.

2.  ما هيَ السّورَةُ الَّتي بِاسْمِ فاكِهَةٍ؟

2. سوره ای به نام میوه چیست؟

- سورَةُ «التّين».

- سوره تین.

3. لَقَبُ أَيِّ نَبيٍّ «ذَبيحُ اللّٰهِ»؟

3. لقب کدام پیامبر "ذبیح الله" است؟

- نَبيُّ اللّٰهِ إسماعيلُ (ع)

- پیامبر خدا اسماعیل علیه السلام

قواعد درس «فی الحدود»:

فعل ماضی

اوّل شخص جمع

این فعلی است که گویینده کان (دو یا چند گوینده) با آن انجام دادن کاری را به خودشان نسبت می دهند.

مانند:

مارفتیم = نَحنُ ذَهَبنا

این حالت از فعل در عربی نامش «متکلم مَعَ الغیر» است.

متکلم: گوینده   ،  مَعَ: با  ،  الغَیر: دیگری

گوینده بیش از یکی است(دو یا چند گوینده)

این حالت فعل برای (مثنی و جمع) و (مذکر و مؤنث) یکسان بکار می رود.

میدانید که هر فعل در فارسی و عربی دارای شناسه است که این شناسه نوع حالت فعل ، مثلاً (اول شخص و یا دوم شخص بودن و یا...)بودن را به ما نشان میدهد

شناسه اوّل شخص جمع در فارسی (یم )است و در فعل عربی (نا) است که به آخر ریشه فعل {سه حرف اصلی} آن اضافه می شود.

فعل ماضی منفی

اگر به ابتدای هر فعل ماض (ما) اضافه کنیم ، معنی فعل منفی میشود؛

مانند:

ما ذَهَبَ : نرفت

ما سَمِعنا : نشنیدیم

ما دَخَلوا : وارد نشدند

ما کتَبتَ : ننوشتی

ما غَسَلتُ : ننشستم

واژه نامه درس «فی الحدود» و معنی:

متون درس « الْأُسْرَةُ النّاجِحَةُ» و معنی:

الْأُسْرَةُ النّاجِحَةُ

خانواده موفق

السَّيِّدُ زارِعيّ فَلّاحٌ و زَوْجَتُهُ فَلّاحةٌ. هُما ساکِنانِ مَعَ أولادِهِما في قَريَةٍ. عارِفٌ أکبَرُ مِنَ الْأخَوَيْنِ وَ سُميَّةُ أکْبَرُ مِنَ الْأُخْتَيْنِ. هُمْ أُسْرَةٌ ناجِحَةٌ. بَيتُهُمْ نَظيفٌ وَ بُسْتانُهُم مَمْلوءٌ بِأشْجارِ الْبُرتُقالِ وَ الْعِنَبِ وَ الرُّمّانِ وَ التُّفّاحِ.