نمونه سوالات فصل 17 فارسی دوازدهم همراه با جواب تشریحی

نهایی، کرانه، جاندار، نتیجه

پایان، کرانه، زندگی، حاصل آنچه با تلاش به دست آید

منسوب به غایت، مرز‌ها، زندگی، پیامد

نهایت، مرز‌ها، دارای حیات، نتیجه

شش

هفت

نه

هشت

زاهدان

نابینایان

گرامیان

عارفان

خندان

شادان

ماهان

گیلان

زاهدان، ماهان، بامدادان

بهاران، جوشان، ماهیان

زنجان، خراسان، خندان

گرگان، کوهان، خروشان

در غزنه نان کمیاب شد. نانوایان دکان‌های خود ببستند و درویشان در رنج و سختی افتادند و به دادخواهی رو به درگاه پادشاه آوردند.

و هر که را همّت او طعمه است در زمرۀ بهایم معدود گردد، چون سگ گرسنه به استخوانی شاد شود و به پاره‌ای نان خشنود گردد.

خوراک من نان جو و ماهی و تره و پیاز بوده است. این ملک و مال و منال و گنج زر به نیروی هوش و همت گرد آورده‌ام.

و بر سر نان با مردمان حدیث همی کن چنانکه در شرط اسلامست ولکن سر در پیش افگنده دار و در لقمه مردمان منگر.

گر چه در خلوت راز دل ما کس نرسید / همه جا زمزمۀ عشق نهان من و توست (حس‌آمیزی)

نقش ما گو ننگارند به دیباچۀ عقل / هر کجا نامۀ عشق است نشان من و توست (تشبیه)

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید / حالیا چشم جهانی نگران من و توست (مجاز)

گوش کن با لب خاموش سخن می‌گویم / پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست (متناقض‌نما)

استعاره، تشبیه، جناس، تضاد

تشبیه، تشخیص، حس‌آمیزی، کنایه

اسلوب معادله، جناس، کنایه، تشبیه

تشبیه، حس‌آمیزی، تضاد، مراعات نظیر

مراعات نظیر، کنایه، حس‌آمیزی، حسن تعلیل

استعاره، تشبیه، کنایه، تضاد

تشخیص، تکرار، جناس، تشبیه

تکرار، تضاد، کنایه، حس‌آمیزی

مجاز، کنایه، تشبیه، استعاره

استعاره، تلمیح، حسن تعلیل، تشبیه

تشخیص، حسن تعلیل، جناس، متناقض‌نما

مجاز، اسلوب معادله، تضاد، کنایه

ناگشوده گل نقاب آهنگ رحلت ساز کرد / ناله کن بلبل که گلبانگ دل‌افگاران خوش است

نه من بر آن گل عارض غزل سرایم و بس / که عندلیب تو از هر طرف هزارانند

از چاشنی قند مگو هیچ وز شکر / ز آنرو که مرا از لب شیرین تو کام است

دولت صحبت آن شمع سعادت‌پرتو / باز پرسید خدا را که به پروانۀ کیست

الف، ج، د، ب

ب، الف، د، ج

ج، الف، د، ب

د، الف، ب، ج

القصّه ز هر چه نام شادی دارد / در عالم عشق جز غمت حاصل نیست

ز غم مباش غمگین و مشو ز شادی شاد / که شادی و غم گیتی نمی‌کنند دوام

می نوش ندانی از کجا آمده‌ای / خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت

آن روز که چون نرگسم از خاک برآرند / چشمم نگران گل خندان تو باشد

بندۀ مقبل به آزادی سزاوارست، لیک / بندۀ شایسته را چون می‌توان آزاد کرد؟

ناخن دخل حسودان با سخن هرگز نکرد / آنچه در زلف تو شانۀ شمشاد کرد

درد من بر ناگوار از پرسش احباب شد / تلخ بر من عید را رسم مبارکباد کرد

شست دستش را به آب زندگی معمار صنع / خضر دیوار یتیمی را اگر آباد کرد

نهایی، کرانه، جاندار، نتیجه

منسوب به غایت، مرز‌ها، زندگی، پیامد

نهایت، مرز‌ها، دارای حیات، نتیجه

پایان، کرانه، زندگی، حاصل آنچه با تلاش به دست آید.