نمونه سوالات فصل 16 فارسی هفتم همراه با جواب تشریحی

موذیانه چشمک زد.

او حتّی یک‌ بار هم مرا تحسین نکرد.

شاپرک موئدبانه جواب داد.

هیچکدام از گزینه‌ها غلط املایی ندارد

اشتباه

اجتماع

مجتنی

دستمال

زمانی که پلیدی بیرون گردد، پاکی وی نشان می‌دهد.

آدم آهنی هم می‌تواند خلق و خوی انسانی بیابد.

انسان‌های بی‌عاطفه، رفتار مناسبی با دیگران ندارند.

انسان‌ها قابل تغییر هستند.

تهسین

تحصین

طهسین

تحسین

موعدبانه، مرتّب، زمزمه، مراقبت

مؤدبانه، مرتباً، زمذمه، موراقبت

موؤدّبانه، مرتّباً، زمزمه، مراقبت

مؤدّبانه، مرتباً، زمزمه، مراقبت

او مرا تروم عزیز صدا کرد.

کاش بال بالی می‌توانست مردم را ببیند.

او ما را مسخره می‌کند.

مطمئنّم مرا بیشتر تحسین می‌کند.

استقلال

اعتدال

قدرتمندی

مبارزه

رایحه: عطر

نهضت: قیام

طفره رفتن:‌ با شتاب رفتن

خصلت:‌ ویژگی

نمی‌خواست

نمی‌توانست

مغرور بود

بال بالی حقیر بود

مطمعنّم که مرا بیشتر تحسین می‌کند.

چشم نارنجی رنگش با بی صبری به پنجره خیره مانده بود.

هر کاری را که برایش طرّاحی و برنامه‌ریزی شده‌ام، انجام می‌دهم.

خفّاش دندان‌هایش را به شکم شاپرک فرو برد ولی نتوانست او را ببلعد.

آب از آب تکان نخورد

آب از آسیاب افتاد

خوب از آب در نیاید

آب رفته به جوی باز نیاید

خواهد ایستاد

خواهید ایستاد

خواهند ایستاد

خواهیم ایستاد

به موقع، خوفاش، استراحت

خوفاش، نه‌جوا، غورّش

مطمعن، خوفاش، نه‌جوا، غورّش

مطمعن، نه‌جوا، غورّش

قاتلان عشق و عاطفه، انسان‌های بی‌احساس، انسان‌های مهربان

قاتلان عشق و عاطفه، انسان‌های مهربان،‌ افراد بی احساس

انسان‌های مهربان،‌ قاتلان عشق و عاطفه،‌ انسان‌های بی احساس

افراد بی احساس، انسان‌های مهربان، قاتلان عشق و عاطفه

خدا آن ملّتی را سروری داد/ که تقدیرش به دست خویش بنوشت (خدا آن ملتی را ارجمند می‌کند که سرنوشتش را با دست خود بنویسد.)

گر بر کنم دل از تو و بردارم از تو مهر/ آن مهر بر که افکنم،‌آن دل کجا برم؟ (اگر به تو علاقه‌مند نباشم، علاقه‌ی خود را به چه کسی نشان دهم و به چه کسی دل ببندم؟)

همه‌ عالم تن است و ایران دل/ نیست گوینده زین قیاس خجل (تمام دنیا مانند تن انسان است و ایران مانند قلب است، گوینده از این مقایسه شرمنده نیست.)

با زبان عقربک می‌گفت عمر/ می‌روم بشنو صدای پای من (عقربه‌ی ساعت می‌گفت: عمر من به سرعت می‌گذرد، صدای پای من را بشنو)

جمعیت زیادی دورش جمع می شدند.

چشمش درخشنده تر از قبل شده بود.

این افکار احساس خوبی در او به وجود آورد.

خیلی آرام با بالَش بوسه ای بر گونۀ آدم آهنی زد.

مقصود داستان نویس، الگوسازی از شخصیت های اصلی داستان است.

شخصیت اصلی داستان احساس و عاطفه ندارد.

داستان نویس با استفاده از تخیّل و آوردن شخصیت های غیرانسان، ذهن ما را وا می دارند تا شبیه آنها را در جامعه پیدا کنیم.

داستان نویس به زیبایی نوشته، توجه فراوانی دارد تا تأثیر سخن خود را بیشتر کند.

پرستار

خریدار

گفتار

گرفتار

اعتدال: تناسب

موعدّبانه: با رعایت ادب

تقلّا: تلاش و کوشش

نجوا: صدای آرام

«جرئت و جرأت»‌دو واژه‌ی هم آوا هستند.

«اجتماع و مجتبی» در گفتار دچار تغییرات تلفّظی می‌شوند.

گزاردن به معنای ادا کردن و گذاردن به معنای نهادن است.

بهتر است هنگام نوشتن املا،‌نشانه‌های نگارشی را رعایت کنیم.