با اوج گیری مخالفت و مبارزه با حکومت اموی در اوایل قرن دوم هجری خاندان عباسی شبکه منظمی از داعیان مبلغان) را به وجود آوردند که به صورت سری فعالیت میکردند این داعیان کانون فعالیت های خود را مناطق دور از مرکز خلافت به خصوص خراسان که گرفتار درگیری های قبیله های مهاجر عرب بود قرار دادند. تبلیغات داعیان عباسی بسیار زیرکانه و حساب شده بود.