وقتی افراد دربارهٔ همدیگر غیبت می کنند، کینه و ناراحتی نسبت به یکدیگر را در دل خود می پرورانند و دیگر نمی توانند مانند گذشته با هم دوست و متحد باشند. کسانی که به غیبت گوش می دهند نیز دیگر نمی توانند مانند گذشته به فردی که درباره اش بدگویی شده اطمینان داشته باشند. از این گذشته، کسی که اشتباهی کرده و دوست ندارد دیگران آن اشتباه را بدانند، ممکن است به زودی کار اشتباهش را جبران کند؛ اما همین فرد اگر بداند که همه از عیب های او با خبر شده اند و دیگر کسی به او اعتماد ندارد، انگیزه ای برایش باقی نمی ماند تا اشتباهش را ترک کند و به این ترتیب، می تواند هر گناه دیگری را نیز مرتکب شود و این یعنی نابودی و هلاکت!