مفهوم كدام بیت از سایر ابیات دور است؟
بعد از این از خلق و تزویرش برآرم سر به كوه / با دل ما كی كند دیو آنچه انسان میكند
تا نگردیده است صائب استخوانت توتیا / گوشهای زین خلق ناهموار میباید گرفت
دور شو زین مردم نااهل دور از مردمی / دیو گردد هر كه آمیزش به اهریمن كند
بكش نفسستوری را به دشنهٔ حكمت و طاعت / بكش زین دیو دستت را كه بسیار است دستانش