جواب التمرین الثانی صفحه 59 درس 4 عربی دوازدهم (الَفَْرزَدْقَُ)

أ. عَیِّن اسمَ الفاعِلِ وَ اسمَ المُبالَغَهِ وَاسمَ التَّفضیلِ فِی  اَلحَدیثَینِ التّالیَینِ.

1- إنَّ الزَّرعَ یَنبُتُ فی {السَّهلِ} وَ لا یَنبُتُ فی الصَّفا فَکَذلِکَ {الحِکمَهُ} تَعمُرُ فی قَلبِ المُتَواضِعِ وَلا تَعمُرُ فی قَلبِ المُتَکَبِّر {الجَبّارِ}؛ لِأنَّ اللهَ جَعَلَ {التَّواضُعَ} آلَهَ العَقلِ وَ جَعَلَ التَّکَبُّرَ مِن آلَهِ {الجَهلِ}.

کِشت در دشت مى رويد و بر تخته سنگ نـمی رويد و همچنين حكمت در دل فروتن ماندگار می شود و در دلِ خودبزرگ بينِ ستمگر ماندگار نـمی شود؛ زيرا خدا فروتنی را ابزار خرد و خودبزرگ بينی را از
ابزار نادانی گردانده است.

2- مَن نَصَبَ {نَفسَهُ} {لِلنّاسِ} إماماً فَلیَبدَأ بِتَعلیمِ {نَفسِهِ} قَبلَ تَعلیمِ غَیرِهِ وَلیَکُن تَأدیبُهُ بِسیرَتِهِ قَبلَ تَأدیبِهِ بِلِسانِهِ؛ وَ {مُعَلِّمُ} نَفسِهِ وَ مُوَدِّبُهَا {أحَقُّ} بِ{الإجلالِ} مِن مُعَلِّمِ {النّاسِ} وَ مُؤُدِّبِهِم.

هرکس خـودش را برای مردم پيشـوا قرار دهـد، بايـد پيش از آموزش ديگـری آموزش خودش را آغـاز کند و بايـد ادب آموزی اش پيش از زبانش با کردارش باشد؛ و آموزگار و ادب آموزندۀ خويشتن از آموزگار و ادب آموزندۀ مردمان در گرامی داشت شايسته تر است.

ب. اُکتُبِ المَحَلَّ الإعرابیَّ لِما تَحتَهُ خَطُّ.

الف) اسم فاعل و اسم مبالغه و اسم تفضیل در احادیث زیر را مشخص کنید.

اسم فاعل: المُتَواضِعِ - المُتَکَبِّر – مُعَلِّمُ – مُوَدِّبُ

اسم مبالغه: اَلجَبّارِ

اسم تفضیل: أحَقّ

ب) نوع اعراب کلماتی که زیر آن ها خط کشیده شده است را بنویسید.

1- السَّهلِ: مجرور به حرف جر – الحِکمَهُ: مبتدأ – الجَبّارِ: صفت – التَّواضُعَ: مفعول – الجَهلِ: مضافٌ الیه

2- نَفسَهُ: مفعول – لِلنّاسِ: مجرور به حرف جر – نَفسِهِ: مضافٌ الیه – مُعَلِّمُ: مبتدأ – أحَقُّ: خبر – الإجلالِ: مجرور به حرف جر – النّاسِ: مضافٌ الیه.