گام به گام خودارزیابی صفحه 28 درس واج آرایی، واژه آرایی علوم و فنون ادبی (1)

سرو را بین بر سماع بلبلان صبح خیز                همچو سرمستان به بستان، پای کوب و دست زن

                                                                                          خاقانی

گو بهار دل و جان باش و خزان باش، ار نه         ای بسا باغ و بهاران که خزان من و توست

                                                                                     هوشنگ ابتهاج

سر ارادت ما و آستان حضرت دوست               که هر چه بر سر ما می رود، ارادت اوست

                                                                                          حافظ

ای تکیه گاه و پناهِ/ زیباترین لحظه های           پر عصمت و پر شکوه تنهایی و خلوت من!

ای شطّ شیرین پر شوکت من!                                           مهدی اخوان ثالث

عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست           من که یک امروز مهمان توام، فردا چرا؟

                                                                                         شهریار

دل اگر خدا شناسی همه در رخ علی بین           به علی شناختم من، به خدا قسم، خدا را

                                                                                         شهریار

زمانه قرعۀ نو می زند به نام شما             خوشا شما که جهان می رود به کام شما

                                                                                   هوشنگ ابتهاج

گر تو گرفتارم کنی، من با گرفتاری خوشم              ور خوار چون خارم کنی، ای گُل! بدان خواری خوشم

                                                                                   ابوالقاسم حالت

گَرَم باز آمدی محبوب سیم اندام سنگین دل          گل از خارم برآوردی و خار از پای و پای از گل

                                                                                         سعدی

بی عمر زنده ام من و این بس عجب مدار              روز فراق را که نهد در شمار عمر

                                                                                         حافظ

پای استدلالیان چوبین بود                    پای چوبین سخت بی تمکین بود

                                                                                         مولوی

از ننگ چه پرسی که مرا نام ز ننگ است                وز نام چه پرسی که مرا ننگ ز نام است

                                                                                         حافظ

گر اظهار پشیمانی کند گردون مشو ایمن            که بد عهد از پشیمانی، پشیمان زود می گردد

                                                                                         صائب

یک عمر پریشانی دل، بسته به مویی است           تنها سر مویی ز سر موی تو دورم

                                                                                    قیصر امین پور

هر کجا دردی است درمانیش هست                درد عشق است آنکه درمانیش نیست

                                                                                    سلمان ساوجی