جواب فعالیت در منزل صفحه 161 درس 6 تفکر و سبک زندگی هشتم (فعّالیت های انتخابی آداب و مهارت های زندگی)

از دو فعالیت زیر یکی را به دلخواه انتخاب کنید.

1- با مراجعه به کتاب مفاتیح الحیات احادیثی را در زمینۀ اهمیت سفر و آداب آن جمع آوری کنید.

2- با مراجعه به اینترنت در زمینۀ آداب سفر تحقیق کنید.

1- دعا و صدقه: امام صادق (ع) می فرماید: سفرت را با صدقه آغاز کن و آیه الکرسی بخوان.

زمان سفر: رسول خدا (ص) می فرماید: شبانه مسافرت کنید، زیرا زمین آن گونه که در شب پیموده می شود در روز طی نمی شود.

لوازم سفر: راوی گوید: هرگاه پیامبر (ص) مسافرت می کرد پنج چیز را همراه می‌برد:آیینه، سرمه دان، شانه، مسواک و قیچی

امام صادق (ع) می فرماید: از آداب و لوازم سفر، به همراه داشتن توشه فراوان و خوب و بخشش آن به همسفران است و نیز رازپوشی پس از سفر و شوخی هایی که موجب خشم خدا نباشد.

تقسیم هزینه در سفر گروهی: رسول خدا (ص) می فرماید: از آداب سفر این است که هم سفران هزینه سفر را پیشاپیش جدا و مشخص کنند که مایه آرامش خاطر و نیک خویی آن هاست.

سوغات: امام صادق (ع) می فرماید: هنگام بازگشت از سفر برای خانواده خود سوغات بیاورید، هرچند قطعه سنگی باشد.

امیر مومنان (ع) می فرماید: مسافرت کنید که در آن پنج فایده است: اندوه زدایی، درآمد زایی، دانش افزایی، ادب آموزی و همراهی با شرافتمندان.

رسول خدا (ص) می فرماید: سه دعا بی تردید مستجاب است: دعای مظلوم، دعای مسافر و دعای پدر برای فرزندش.

امیر مومنان (ع) می فرماید: شخص نباید به سفری رود که در آن بر دین و نمازش هراسان است.

2- 1) خداحافظی کردن از خانواده و بستگان از سوی مسافر، بدرقه کردن کسی که به سفر می رود، از سوی اهل خانه و بستگان.

2) شروع کردن سفر با «صدقه »، جهت سلامتی و رفع و دفع بلاها.

3) خواندن دو رکعت نماز، دعا کردن و جان و مال خانواده را به خدا سپردن و بر او توکل کرد.خواندن این دعا: «بسم الله، آمنت بالله، توکلت علی الله، ماشاء الله، لا حول و لا قوة الا بالله.»

4) برداشتن عصا، یا وسیله ای جهت دفع شر و خطرات احتمالی و حمل ابزار دفاعی.

5) همراه داشتن مسواک و شانه و لباس و ظرف.

6) همراه برداشتن مواد غذایی و خوراک های مورد نیاز و ره توشه سفر.

7) همراه داشتن داروهای مورد نیاز، سوزن، نخ، طناب و زیرانداز.

8) رعایت اخلاق خوب با همسفر در طول مسافرت.

9) در سفر، بار بر دوش دیگران نبودن، خرج خود را به گردن دیگران نینداختن.