گام به گام فعالیت های نگارشی صفحه 92 درس 7 نگارش نهم (وسعت و عمق نوشته را بیشتر کنیم)

1. نوشتة زير را بخوانيد و نشان دهيد كدام بخش از متن، تحت تأثير مطالعات نويسنده، گستردگی و عمق بيشتري پيدا كرده است؟

انسان و فرشته، دو ستايشگر خالق هستند و به ستايشگري معرو فاند. ولي آيا جز انسان و فرشته، ستايشگران ديگري هستند؟ آيا ما آنها را مي بينیم؟ می شناسيم؟ حكايت زير، آيينه اي براي ديدن و شناختن اينان است:

«ياد دارم كه شبي در كارواني همه شب رفته بودم و سحر در كنار بيش هاي خفته شوريده اي كه در آن سفر همراه ما بود، نعره برآورد و راه بيابان گرفت و يك نفس آرام نيافت. چون روز شد، گفتم:

«اين چه حالت بود؟».

گفت: «بلبلان را شنيدم كه به نالش درآمده بودند؛ از درخت؛ و كبكان در كوه و غوكان در آب و بهایم در بیشه. انديشه كردم كه مروّت نباشد همه در تسبيح و من به غفلت خفته.»

اين حكايت، به خوبي، نشان می دهد كه تنها انسانها و فرشتگان نيستند كه خداوند را ستايش می كنند؛ بلكه هر چه در زمين و آسمان است، به ذكر پروردگار مشغول است. قيام كوهساران، ركوعِ آبشاران، قنوت درختان، سلام غنچگان، همه و همه، نشان از سرود و ستايش دارند.

خداوند هم در قرآن كريم بر اين حقيقت تأكيد مي كند و می فرمايد:

«يُسَبِّحُ لِله ما فِی السَّمواتِ وَ ما فِی الاَرض» (سوره تغابن و جمعه / آیه 1).

پيام اين آيه براي ما انسان ها اين است كه در حمد و ستايش آفريدگارمان از حيوانات، جمادات و نباتات عقب نيفتيم.

هركس به زباني صفت حمد تو گويد بلبل به غزل خواني و قمري به ترانه و یا توحیدگوی او نه بنی آدم اند و بس هر بلبلی که زمزمه بر شاخسار کرد.

2. موضوعي را انتخاب كنيد و با بهره گيري از اطّلاعات و دانش خود، به آن، گستره و عمق ببخشید.

1. در این داستان حکایتی از سعدی آمده و آیه ای از قرآن کریمذکر شده و دو بیت شعر آمده است که همگی آن ها تحت تأثیر مطالعات نویسنده بوده و عمق و گستردگی بیشتری به متن بخشیده است.

2. موضوع: خلقت آسمان یکی از راز ها و شگفتی های آفرینش، خلقت انسان است، موجودی که نه تنها خود را با شرایط این کره خاکی وفق داده، بلکه بسیاری از عناصر طبیعت را در جهت خواسته ها و نیاز های خود به کار گرفته است. هنگام خلقت آدم، خداوند خطاب به فرشتگان فرمود: ((اِنّی خالقٌ بَشَراً مِن طین)) قصد دارم موجودی خلق کنم از جنس خاک که بارز ترین ویژگی او داشتن اختیار است. فرشته ها با توجه به ویژگی هایی که خداوند برای مخلوق جدید خویش برشمرد، فهمیدند که این موجود زمین را دگرگون خواهد کرد، خطاب به خداوند بزرگ گفتند: «نحنُ نُصَبِّحُ و نقدِّسُ لَک...» خدایا، ما تو را عبادت می کنیم و به پاکی می ستاییم. به جان هر کی که دوست داری این انسان را خلق نکن، زیرا او در زمین جنگ و خونریزی راه می اندازد. خداوند فرمود: «اِنّی اَعلَمُ ما لا تَعلَمون» ، من چیزی می دانم که شما نمی دانید. با این وجود، خداوند انسان را نادان تلقی می کند: «اِنّا عَرضنا الامانة علی السماواتِ والارضِ و الجبالِ فَاَبینَ اَن تَجمِلنَها و اَشفَقن مِنها و حَمَلها الانسانُ اِنّهُ کان ظَلوماً جَهولاً»

خداوند قدرت خویش را در خلقت انسان نشان داد.

از شبنم عشق، خاک آدم گل شد              صد فتنه و شور در جهان حاصل شد

«اِنّی جاعِلٌ فِی الاَرشِ خلیفَةُ»