گام به گام فعالیت صفحه 128 درس 20 مطالعات اجتماعی هفتم (امپراطوری های ایران باستان چگونه کشور را اداره می کردند؟)

7. گفت و گو کنید : چرا در آن زمان جن گهای بزرگی بین حکوم تها در می گرفت؟ هدف از

لشکرکشی ها چه بود؟ به نظر شما هدف از جنگ ها و لشکرکشی ها در جهان امروز چیست؟

8. به تصویر زیر دقت کنید و بگویید لباس و تجهیزات سوار هنظام و پیاده نظام چه فرقی داشت؟

9. پرس وجو کنید جنگ یا عملیات پارتیزانی چه نوع جنگی است و چرا به این نام مشهور است. نتیجه را به کلاس بیاورید.

7. هدف از جنگ ها و لشکر کشی ها  در گذشته اکثرا به دلیل جاه طلبی و قدرت طلبی پادشاهان جهت گسترش قلمروی خود و استفاده از منابع طبیعی و مالی آن کشورها هم اکنون نیز دلیل بسیاری از جنگ ها قدرت طلبی برخی از کشورها و استفاده از منابع منابع مالی و طبیعی کشورها

8. پیاده نظام: یکی از رسته های پیاده نظام را «پیادگان سنگین اسلحه» می خواندند و سلاح اصلی ایشان عبارت از یک نیزه بلند، یک شمشیر یا تبرزین بود که با دست راست به کار می بردند و یک سپر کوچک که از ترکه‌ی محکم بافته شده بود و در دست چپ می‌گرفتند و به سینه خود هم جوشن می‌بستند. سایر افراد پیاده به تیر وکمان یا فلاخن و زوبین مسلح بودند که در میدان رزم به عنوان دسته های امدادی به کار می‌رفتند. سواره نظام ایرانی در آن دوران مجهز به زره پولکی ، کلاه خود ، زانوبند ، گرز ، نیزه ، خنجر ، شمشیر ، کمان و تیردان های حاوی 30 تیر بوده اند . حتی اسب های آنها نیز بازره و پیشانی بند ، زانو بند مجهز شده بودند .

9. پارتیزان به رزمنده جنگ چریکی می‌گویند.پارتیزان واژه‌ای فرانسوی و برگرفته از قوم پارت در دوره حکومت اشکانیان در ایران است که به روش نامنظم با دشمنانشان مبارزه می‌کردند. یکی از معروف‌ترین فرماندهان پارتی سورنا بود که با این روش جنگی توانست سپاه بزرگ روم به رهبری کراسوس را شکست دهد. به این ترتیب که چابک‌سواران ورزیده در قالب گروه‌های کوچک در زمان و مکانی که موجب غافلگیری دشمن شود به گونه‌ای برق‌آسا بر دشمن تاخته و سپس می‌گریختند. مزیت این نحوه عملکرد در آن بود که دشمن غافلگیر می‌شد و ابتکار عمل را از دست می‌داد در نتیجه تلفات افراد خودی به حداقل می‌رسید و در مواردی که پارتی‌ها را تعقیب می‌کردند امکان محاصره و در دام انداختن دشمن فراهم می‌شد. دیگر اینکه به دلیل مشخص نبودن زمان و مکان این یورش‌ها، سپاهیان دشمن دائما در تشویش روانی به سر می‌بردند.شناخته‌شده‌ترین جنگ‌های پارتیزانی در جنگ جهانی دوم بود که مردمان سرزمین‌های اشغالی به دست آلمانی‌ها رو به نبردهای پارتیزانی آوردند. پارتیزان‌ها دارای نظم یک سرباز ارتشی نیستند و برای آرمان ویژه‌ای نبرد می‌کنند. در نبردهایشان کمتر نشانی از سامانه‌های به روز ارتش‌ها می‌توان دید. بیشتر آماج ایشان آزار دشمن و زخم زدن به آنان است. بیشتر رویه پارتیزانهای پدافندی است تا تازشی. در معنی انگلیسی این واژه، به شمشیر بلند و بُرّان و پیرو متعصب نیز اشاره شده‌ است.