گام به گام معنی شعر صفحه 102 درس 13 فارسی (1) (گُردآفرید)

وقتی که گردآفرید(دختر گژدهم)باخبر شد که فرماندۀ آن ها اسیر شده است،

او (گردآفرید) زنی بود که مانند پهلوانی سوارکار همیشه در جنگ ها معروف بود،

 که نام او گردآفرید بود و روزگار از مادر چنین فرزندی به دنیا نیاورده بود.

او چنان از اسارت هجیر سرافکنده شد که صورت سرخش از خشم مانند قیر سیاه گردید.

(گردآفرید) لباس و زره جنگجویان را پوشید، زیرا در این جنگ جای توقف و تعلل نبود.

از قلعه مانند شیری شجاع پایین آمد، در حالی که بر کمر، کمربند بسته و سوار اسب تندرویی بود.

سریع به نزد سپاه سهراب آمد و مانند صاعقه فریادی کشید.

که پهلوانان و جنگجویان و آزاد باتجربۀ شما چه کسانی هستند؟

هنگامی که سهراب شیرافکن گردآفرید را دید، خندید و لب را از روی خشم گزید.

شتابان  و خشمگین نزد گردآفرید آمد. وقتی دختر کمندانداز سهراب را دید،

کمان را آماده کرد و دست ها را برای پرتاب تیر، از هم باز کرد در تیراندازی بسیار مهارت داشت.

بر (به سوی) سهراب تیرهای فراوانی پرتاب کرد و از دو طرف مردانه مبارزه می کرد.

سهراب به گردآفرید نگاه کرد و این کار گردآفرید برایش مایۀ ننگ بود. عصبانی شد و سریع جنگ را آغاز کرد.

گردآفرید نیزه را به سوی سهراب گرفت، اسب را راند و نیزه را به حرکت درآورد..

سهراب عصبانی شد و مثل پلنگ حمله ور شد؛ زیرا دشمن او در جنگیدن ماهر بود.

سهراب نیزه را بر کمربند گردآفرید زد و یک باره زرۀ او را پاره کرد.

هنگامی که گردآفرید بر اثر ضربۀ سهراب از روی زین به سویی گشت؛ شمشیر برندۀ خود را از کمربند درآورد.

با ضربه ای نیزۀ سهراب را شکست، بر روی زین اسب نشست و فرار کرد.

چون قدرت جنگیدن با سهراب را نداشت، از او روی برگرداند و سریع عقب نشینی کرد.

سردار لشکر افسار اسب را رها کرد و آن گونه خشمگین شد که با خشم خود دنیا را تاریک کرد. 

وقتی که سهراب خود را با فریاد به گردآفرید نزدیک کرد، به حرکتی کلاهخود او را از سرش برداشت.

گیسوی گردآفرید از زیر زره بیرون آمد و چهره خورشیدگون او نمایان شد.

سهراب متوجه شد که حریفش دختر است و سر و موی او شایستۀ تاج است.

تعجب کرد و گفت: از سپاه ایران، چنین دختری به میدان جنگ می آید؟!

سهراب، کَمَند و بندِ پیچانِ خویش را از کنارِ تسمه زینِ اسبش باز کرد و به سویِ گردآفرید پرتاب کرد و او را به بند کشید. (کَمَند را به دورِ کَمَرِ گرد آفرید انداخت و او را به بند کشید.)

سهراب به او گفت: از من فرار مکن، ای زیبارو، چرا به دنبال جنگ هستی؟

تا امروز هیچ شکاری مثل تو به دامم نیامده است، نمی توانی از دستم فرار کنی، دست و پا مزن.

گردآفرید فهمید که از سهراب رهایی نخواهدیافت، پس درمان آن را جز حیله را دیگری ندید.

گردآفرید به سهراب نگاه کرد گفت:ای دلاوری که در میان پهلوانان مانند شیر هستی،

دو سپاه ناظر جنگیدن ما بوده اند و سلاح های جنگی و حمله و پیکار ما را نگریسنه اند.

اکنون من چهره و گیسوی خود را نشان می دهم تا در سپاه تو بحث و جدل به وجود آید،

که سهراب با دختری در میدان جنگ این گونه تاخت و تاز و نبرد کرد.

اکنون سپاه و قلعه در اختیار توست، نباید صلح را بر هم بزنی و جنگ برپا کنی.

گردآفرید تغییر مسیر داد و اسب سربلندش را به سمت قلعه راند.

گردآفرید می رفت و سهراب هم با او حرکت می کرد، گژدهم نزدیک در قلعه آمد.

گردآفرید درِ قلعه را باز کرد و بدن کوفته و مجروح و  اثر بند­داشته را به درون قلعه انداخت.

درِ قلعه را بستند و ناراحت شدند، غمگین بودند و بسیار گریستند.

از آزاری که گردآفرید و هجیر دیده بودند،تمام اهل قلعه ناراحت بودند.

اهل قلعه گفتند: ای زن خوش قلب و شجاع، تمام اهل قلعه نگران تو بودند.

که هم جنگ کردی و هم حیله به کار بردی، و این کار تو موجب ننگ و رسوایی خانوادۀ تو نشد.

گردآفرید بسیار خندید و به بالای قلعه آمد و سپاه دشمن را نگریست.

وقتی سهراب را بر روی اسب دید، به او گفت: ای شاه تورانیان،

چرا خود را به زحمت انداختی، اکنون هم از گرفتن قلعه و هم از آن چه که بین ما در میدان جنگ گذشت ، برگرد.

برای تو بهتر است که به حرف من گوش دهی و به سوی توران بازگردی.

 نباید از زور و بازوی خود احساس امنیت کنی، ‏زیرا گاو نادان با خوردن و چاق شدن زمینۀ هلاکت خود را فراهم می کند.