گام به گام گنج حکمت(کاردانی) صفحه 105 درس 12 فارسی (2) (کاوۀ دادخواه)

کشتی گیری بود که در زورآزمایی شهره بود؛ بدر در میدان او هلالی بودی و رستم به دستان او زالی.

با جوانان چو دست بگشادی               پای گردون پیر بر بستی

روزی یاران الحاح کردند و مرا به تفرّج بردند؛ ناگاه مردی از کناره ای درآمد و نبرد خواست، خلق در وی حیران شدند؛ زوربازویی که کوه به هوا بردی! از هر طرف، نفیر برآمد. در حال که آن مرد دست بر هم زد، کشتی گیر پایش بگرفت و سرش بر زمین محکم زد.

گفتم: «علم در همه بابی لایق است و عالِم در آن باب بر همه فایق؛ استعداد مجرّد، جز حسرتِ روزگار نیست.»

زورداری، چون نداریعلمِ کار                  لاف آن نتوان به آسانی زدن

کشتی گیری بود که در زورآزمایی و پهلوانی بسیار معروف بود. به اندازه ای قدرتمند بود که در میدان مبارزه با او ماه کامل مانند ماه شب اول به صورت هلال بود و رستم در برابرش مانند یک پیرزن ، ضعیف و ناتوان بود.

آن کشتی گیر زمانی که با کمک جوانان اقدام به انجام کاری می کرد حتی بر روزگار پیر هم غلبه می کرد و آن را شکست می داد.

یک روز به اصرار دوستان به گردش رفتیم. ناگهان کشتی گیر از گوشه ای بیرون آمد و خواست مبارزه کند. مردم با دیدن او شگفت زده شدند. کشتی گیر دارای چنان قدرتی بود که می توانست کوه را از جا در آورد و به طرف آسمان پرتاب می کرد. از هر طرف صدای فریاد بلند شد. در همان لحظه که کشتی گیر دست هایش را به نشانه شروع مبارزه به هم می زد، من پای او را گرفتم و سرش را محکم به زمین کوبیدم.

به کشتی گیر گفتم : در مورد هر موضوعی دانش و آگاهی داشتن شایسته است و انسان دانا در آن مورد (آگاهی داشتن در هر موضوعی) پیروز و برتر از دیگران می شود. کسانی که صرفا آمادگی جسمانی بدون تکنیک دارند ، جز حسرت و پشیمانی روزگار چیزی ندارند.

دانش هر کاری را باید داشته باشی و گرنه نمی توانی ادعای زورمندی کنی.