شیمی سبز

شیمی سبز شاخه ای از شیمی است كه در آن شیمی دان ها در جستجوی فرایندها و فراورده هایی هستند كه به كمك آن ها بتوان كیفیت زندگی را با بهره گیری از منابع طبیعی افزایش داد و همزمان از طبیعت محافظت کرد. در این راستا بایستی تولید و مصرف مواد شیمیایی را كه ردپاهای سنگینی روی كرۀ زمین برجای می گذارند، كاهش داد یا متوقف كرد.

تولید سوخت سبز

سوخت سبز، سوختی است كه در ساختار خود افزون بر كربن و هیدروژن، اكسیژن نیز دارد و از پسماندهای گیاهی مانند شاخ و برگ گیاه سویا، نیشكر و دانه های روغنی به دست می آید. این مواد زیست تخریب پذیرند، ازاین رو به وسیلۀ جانداران ذره بینی به مواد ساده تر تجزیه می شوند. اتانول و روغن های گیاهی نمونه هایی از این نوع سوخت ها هستند.

تبدیل ₂COبه مواد معدنی

برای این منظور کربن دی اکسید تولید شده در نیروگاه ها و مراکز صنعتی را با منیزیم اكسید یا كلسیم اكسید واكنش می دهند.

\(C{O_2}(g) + CaO(s) \to CaC{O_3}(s)\)

\(C{O_2}(g) + MgO(s) \to MgC{O_3}(s)\)

تولید پلاستیک های سبز

پلاستیک های سبز (زیست تخریب پذیر)، پلیمرهایی هستند كه بر پایۀ مواد گیاهی مانند نشاسته ساخته می شوند و به همین دلیل در ساختار آنها اكسیژن نیز وجود دارد. این پلاستیک ها در مدت زمان نسبتاً كوتاهی تجزیه می شوند و به طبیعت باز می گردند.

دفن کردن کربن دی اکسید

کربن دی اکسید را می توان به جای رها كردن در هواكره در مكان های عمیق و امن در زیر زمین ذخیره و نگهداری كرد. سنگ های متخلخل در زیر زمین، میدان های قدیمی گاز و چاه های قدیمی نفت كه خالی از این مواد هستند، جاهای مناسبی برای دفن این گاز هستند.