برخی حل شونده ها در برخی حلال ها حل می شوند و محلول تشکیل می دهند، در حالی که برخی دیگر مخلوط ناهمگن می سازند. برای نمونه، افزودن استون به آب یا اندکی یُد به هگزان منجر به تشکیل محلول می شود؛ اما، افزودن هگزان به آب، مخلوطی ناهمگن پدید می آورد.
اگر مولکول های حلال را با A و ذره های حل شونده را با B نمایش دهیم، می توان نیروهای جاذبه میان آن ها را در حالت خالص باA…..A و B…..Bنشان داد. با این توصیف برای محلول B در A رابطه زیر برقرار است.
\((A....B) > \frac{{(A....A) + (B....B)}}{2}\)