آریاییان هند مثل سایر اقوام هند و اروپایی، خدایان گوناگونی را به عنوان یکی از مظاهر طبیعت، مانند آسمان، ماه، خورشید، باد و آتش می پرستیدند؛ آنان به خدای غیر مادی و ما فوق طبیعت نیز عقیده داشتند.
مهم ترین اثر برجا مانده سروده هایی در ستایش آفرینش و خدایان با عنوان نام «ودا»، است. کهن ترین بخش وداها «ریگ وِداها» که به زبان سانسکریت، که زبان مهاجران آریایی هند بود، سروده شده است.