تجزیه شعر به رکن ها و پایه های عروضی.
هر مصراع حداکثر از 16 هجا تشکیل می شود؛ که نهایتاً به 4 دسته 4 تایی قابل تقسیم است.
پس از دسته بندی هجاها، می توانیم برای هرکدام از آن ها، یک معادل جایگزین کنیم.
برای جایگزینی هجاها، از قوانینی که قبلاً بر اساس زبان عربی وضع شده است استفاده می کنیم. یعنی ریشه تمامی وزن ها «ف ع ل»است.
جایگزینی به این دلیل است که بتوانیم با نامیدن دسته ها (خوشه های هجایی، رکن ها)به نام های از پیش تعیین شده، وزن و موسیقی شعر را بهتر درک کنیم.
مثلا به جای گفتن یک هجای کوتاه، سه هجای بلند (__ __ U)از معادل آن یعنی «مَفاعیلُن »استفاده می کنیم.
تهیه کننده : حسین قاسمی پیربلوطی