قانون اساسی تدوین شده در دوره مظفرالدین شاه شامل پنجاه و یک اصل بود که ضعف هایی داشت، از حقوق و تکالیف دولت نسبت به ملت و برعکس سخنی به میان نیامده بود. کمیسیونی از شش تن از نمایندگان مجلس برای تدوین متمم قانون اساسی و رفع ضعف ها تشکیل شد. اصل دوم متمم قانون اساسی با تلاش آیت الله شیخ فضل الله نوری و تأیید علمای ایران و مراجع نجف تصویب شد.
در هر دوره از مجلس هیئتی پنج نفره از مجتهدان و فقیهان اسلام که آشنا با اقتضاهای زمان بودند عضو باشند تا بر قوانین مصوب مجلس نظارت و از آنچه خلاف قوانین اسلامی و دستورهای شرع باشد جلوگیری شود.
شیخ فضل الله معتقد به مشروطه مشروعه بود. یعنی حکومت مشروطه مبتنی بر شریعت اسلام.
دومین بی اعتنایی محمدعلی شاه نسبت به نظام مشروطه خودداری از امضای متمم قانون اساسی بود. محمدعلی شاه سرانجام با شورش و هجوم مردم به مجلس و تلگراف های نصیحت آمیز مراجع نجف در شهریور 12۸6ش. ناچار به امضای آن شد.
تهیه کننده: خدیجه حسین زاده