|
واژه |
معنی واژه |
واژه |
معنی واژه |
|
سینه مالان |
سینه خیز |
قرص |
هر چیز گِرد |
|
گَرد |
غبار |
غلت می خورد |
می غلتید |
|
باره |
اسب |
نیم مُرده |
در حال مرگ |
|
نهان |
پنهان |
تر |
خیس |
|
تاریک شب |
شبِ تاریک |
فروغ |
نور، پرتو |
|
خوناب |
خون آمیخته با آب |
شفق |
سرخی غروب خورشید |
|
مژگان |
مژه های چشم |
دیده |
چشم |
|
برق |
درخشش، درخشندگی |
پولاد |
فولاد |
|
رستاخیز |
قیامت، محشر |
چنگیز |
فرماندۀ سپاه مغول |
|
بدان |
با آن |
عافیت سوز |
نابودکننده، کُشنده |
|
انبوه |
شلوغی |
دیده |
چشم |
|
می غلتید |
می چرخید |
گِران |
سنگین، عظیم |
|
ژرف |
گُود، عمیق |
بی پهنا |
وسیع، گسترده |
|
رخسار |
صورت، چهره |
خیال |
گُمان، اندیشه |
|
سیماب گون |
به رنگ جیوه، جیوه ای |
سیماب |
جیوه |
|
زره پوش |
جنگجو |
کمان گیر |
تیرانداز |
|
غولان |
مغولان |
اهریمن |
شیطان، در اینجا مغولان |
|
اِستاد |
مخفّف ایستاد |
رهاند |
نجات داد |
|
خُرد |
کوچک |
خُود |
کلاه خود، کلاه جنگی |
|
شبی را تا شبی |
در طول یک روز |
بی پایاب |
بی گذر، عمیق |
|
چو |
وقتی که |
چو |
مانندِ |
|
گِرد بر گِرد گرفتن |
محاصره کردن |
بادپا |
اسب تندرو |
|
این سان |
این گونه |
باید |
لازم است |
|
افسر |
تاج و کلاه پادشاهان |
رفته |
از بین رفته، کشته شده |
|
حکیمی را |
از حکیمی |
نامور |
نامی، مشهور، معروف |
|
عزّ و جل |
عزیز و بزرگ است |
برومند |
بارآور، میوه دار |
|
حکمت |
دلیل، مصلحت |
هر درختی را ثمره |
ثمرۀ هر درختی |
|
سرو را |
برای سرو |
دجله |
نام رودی در عراق |
|
کریم |
بخشنده |
مُلک |
پادشاهی، بزرگی، عظمت |
|
مَنِه |
فعل نهی از نهادن، نبند |
||
|
پاس |
پاسداری، حراست، نگهبانی |
||
|
گردی زعفران رنگ |
نور طلایی رنگ غروب خورشید |
||
|
خرگه |
خرگاه، خیمه به ویژه خیمۀ بزرگ |
||
|
نیش |
نوک هر چیز نوک تیز مانند سوزن و خنجر |
||
|
دریا |
در متن درس رود بزرگ مانند دریای نیل |
||
|
دمار از کسی کشیدن |
دمار از کسی برآوردن؛ کنایه از نابود کردن کسی |
||