فلسفه سیاسی فارابی

• از نگاه فارابی، انسان مدنی بالطبع (مدنی یعنی شهری و متمدن) است؛ یعنی طبع و ذات و فطرتش به اجتماعی زیستن گرایش دارد. (پس انسان به اجبار و اضطرار، مجبور به زندگی اجتماعی نشده، حتی اگر به همنوعانش نیاز داشته است)
• پس از آنجا که انسان طبعا به زندگی اجتماعی گرایش دارد، سعادت او در گرو زندگی اجتماعی است؛ یعنی از نگاه فارابی اگر کسی از اجتماع فاصله بگیرد و خود را منزوی کند، سعادتمند نمی شود .
• سعادت مد نظر فارابی، هم سعادت دنیا است و هم آخرت .
• مدینه فاضله: از نگاه فارابی، مردم مدینه فاضله، آراسته به فضایلند و به اموری مشغولند که آنها را سعادتمند (دنیا و آخرت) می کند .

• مدینه فاضله مانند بدنی سالم است؛ یعنی هر عضو (فرد) کار و وظیفه خودش را به درستی انجام می دهد. همچنین همانطور که بدن، رئیس دارد، مدینه فاضله هم زعیم و رهبر دارد و بر مردم ریاست می کند .
• رئیس مدینه فاضله این شرایط را دارد:
  • روحی بزرگ و سرشتی عالی
  • نایل شده به عالی ترین درجات تعقل
  • میتواند احکام و قوانین الهی  را دریافت کند
  • این ویژگی ها بر پیامبر صدق می کند . (پس نبوت، شرط ریاست مدینه فاضله نیست!) و حتی شامل امامان و... هم  می شود .  
  • رئیس مدینه فاضله با فرشته وحی عقل فعال اتصال دارد (تعبیر اتحاد غلط است.)
  • نتیجه اینکه رئیس مدینه فاضله جامعه را به درستی و در جهت نیل به سعادت حقیقی راهنمایی می کند

مدینه جاهله : در مقابل مدینه فاضله است و تفاوت اصلی آن در هدف .است هدف مردم مدینه جاهله .

۱. سلامت جسم و ۲.  لذت های دنیایی .است اگر آنها به این دو نرسند ، احساس بدبختی (شقاوت) دارند.