نصب اپلیکیشن

صفحه رسمی مای درس

اطلاع از آخرین تغییرات، جوایز و مسابقات مای درس
دنبال کردن

قضا و قدر

پاسخ تایید شده
3 ماه قبل
0
[شاه کلید مای درس] | قضا و قدر
bookmark_border دوازدهم تجربی دوازدهم ریاضی
book دین و زندگی (3)
bookmarks فصل 5 : قدرت پرواز
3 ماه قبل
0

قضا و قدر

قدر الهی

  • «قَدر» و «قَدَر» به معنای «اندازه» تقدیر به معنای «اندازه گرفتن»
  • تعیین « حدود، اندازه، ویژگی، موقتی مکانی و زمانی، کیفیت و کمیت و روابط موجودات» توسط خداوند، نقشه جهان با همه ریزه کاری ها و قانونمندی هایش از آن خدا و علم خداست.
  • در نقشه جهان نقش و اشتباهی نیست.
  • آب دارای «ویژگی هایی» است که سبب رفع تشنگی می شود.
  • شرایط دیوار مانند کج بودن یا محکم بودن، تقدیر است.
  • تعیین، طول، عرض و ... یک موجود تقدیر الهی است.
  • این که ماه در کدام مدار دور زمین می چرخد، الکترون های هر عنصر چه تعدادی هستند، تقدیر الهی است.
  • خداوند با «حکمت» خود اندازه، ویژگی و نقشه پدیده ها را معین می کند.

قضای الهی

  • قضا به معنای «به انجام رساندن»، «پایان دادن»، «حکم کردن»، «حتمیت بخشیدن» است.
  • «ایجاد شدن» موجودات جهان با حکم و فرمان و اراده الهی «اجرا و پیاده کردن» نقشه جهان، «اجرا و پیاده کردن» قانونمندی ها به اراده خداست.
  • «در اجرا و پیاده کردن» نقشه جهان نیز نقص و اشتباهی نیست.
  • «آفرینش» آب، به «قضا» اشاره دارد.
  • فرو ریختن دیوار کج، قضای الهی است.
  • خلق موجودات، قضای الهی است.
  • آفرینش ماه و زمین و الکترون، قضای الهی است.
  • خداوند با «اراده» خود، آنها را محقق می سازد.

اگر به «قضا و قدر الهی» معتقد نبودیم، نمی توانستیم با اطمینان خاطر کار و فعالیت انجام دهیم و از اختیار خود بهره بگیریم.

اگر به «قضا و قدر الهی» معتقد نبودیم، هیچ نظمی را در پدیده ها نمی دیدیم و هیچ زمنیه ای برای کار اختیاری پدید نمی آمد.

 

اصلاح یک پندار

معنای تقدیر این نیست که وقتی به حادثه ای تعلق گرفت، هر قانونی را لغو و هر نظمی را بر هم می زند، در حالی که دیدیم معنای قدر و فضای الهی این است که هر چیزی مهندسی و قاعده خاص خود را دارد که این قواعد، توسط انسان قابل یافتن و بهره گیری است.

بدون پذیرش قدر و قضای الهی هیچ نظمی برقرار نمی شود او هیچ زمنیه ای برای کار اختیاری پدید نمی آید.

داستانی از امام علی (ع) و یارانش

روزی امیرمومنان علی (ع) با جمعی از یاران خود در سایه دیواری نشسته بود. آن حضرت متوجه کجی و سستی دیوار شد و برای اینکه مبادا دیوار روی او و یاران خراب شود از آنجا برخاست و زیر سایه دیواری دیگر نشست. یکی از یاران به آن حضرت گفت: «یا امیرالمومنین آیا از قضای الهی می گریزی؟» امام علی (ع) فرمود: «از قضای الهی به قدر الهی پناه می برم.»

منظور امام علی (ع) از بیان این عبارت چه بود؟ «از قضای الهی به قدر الهی پناه می برم.»

آن ها تعریف غلطی از تقدیر دارند. آنها فکر می کنند که «تقدیر، ورای قانون مندی و نظم است» و فکر می کنند «هر گاه تقدیر بر حادثه ای تعلق بگیرد. هر قانون را لغو و هر نظمی را بر هم می زند.»

تهیه کننده: شریفی

 

سایر مباحث این فصل