انواع اهرم ها:
1- اهرم نوع اول:
تکیه گاه بین نیروی محرک و نیروی مقاوم قرار دارد و سبب تغییر جهت نیرو می گردد.
در این نوع اهرم هرچه نیروی محرک از تکیه گاه دورتر باشد و به اصطلاح بازوی محرک بلند تر باشد، حرکت جسم ساده تر خواهد بود.
مانند: الاكلنگ، ترازوی دو کفه، میخ کش، انبردست، دم باریک، موچین (موچینی که مثل قیچی جای انگشت دارد)، قیچی آهن بری، قیچی کاغذ بری ، سیم چین و … .
2- اهرم نوع دوم:
در این نوع اهرم نیروی مقاوم بین تکیه گاه و نیروی محرک قرار می گیرد.
در این اهرم، طول بازوی محرک بزرگتر از طول بازوی مقاوم است و به همین دلیل سبب افزایش نیرو می گردد، بدون آن که جهت نیرو را تغییر دهد. مانند: فرغون، دربازکن نوشابه، فندق شکن، قایق پارویی و … .
3- اهرم نوع سوم:
در این نوع اهرم، نیروی محرک بین تکیه گاه و نیروی مقاوم قرار دارد.
در این نوع اهرم، طول بازوی مقاوم از طول بازوی محرک بیشتر و بزرگتر است و به همین دلیل سبب افزایش سرعت و مسافت اثر نیرو می گردد، بدون آن که جهت نیرو را تغییر دهد.
مانند: جارو فراشی، انبر (يخ گیر)، قاشق و چنگال،راکت تنیس، پتک و چکش، پا در هنگام شوت کردن توپ، موچین (همان موچینی که شبیه انبر است)، چوب مخصوص بازی چوگان و گلف و ... .
در این نوع اهرم که برعکس نوع دوم است. میله از یکی از دو انتهای خود از بالا به تکیه گاه تکیه کرده است و نیروی محرک بر وسط میله اثر می کند، در راستای قائم و به سمت بالا و نیروی مقاوم بر انتهای دیگر میله و در راستای قائم به سمت بالا وارد می شود.
در این نوع اهرم نیروی محرک بین تکیه گاه و نیروی مقاوم قرار دارد.
دقت کنید! در جارو فراشی اگر دستی که وسط باشد نقش تکیه گاه بگیرد اهرم نوع اول حساب می شود.