هنگامی کار انجام می شود که نیروی وارد شده به جسم سبب جا به جا شدن آن شود .
کار انجام شده روی جسم به مقدار نیروی وارد شده و مقدار جابه جایی بستگی دارد. به عبارت دیگر هر چه مقدار نیروی وارد شده به جسم و جابجایی آن بیشتر باشد کار انجام شده نیز بیشتر است. وارد کردن نیرو ممکن است سبب حرکت، توقف، تغییر اندازه سرعت، تغییر شکل یا تغییر جهت جسم شود .
در این رابطه نیرو بر حسب نیوتون (N)، جا به جایی بر حسب متر (m) و کار بر حسب ژول (J) اندازه گیری و بیان می شود. با توجه به فرمول کار اگر هر یک از کمیت های نیرو یا جا به جایی صفر باشند کار رخ نخواهد داد . بنابراین در حالات زیر کار انجام نمی شود :
1) اگر نیروی وارد شده به جسم برای حرکت دادن آن کافی نباشد ، کار رخ نمی دهد (جابه جایی صفر است)؛ مثل هل دادن جعبه ای بزرگ که باعث حرکتش نشود.
2) اگر نیروی وارد شده به جسم فقط برای جلوگیری از نیروی جاذبه زمین و در جهت سقوط نکردن جسم باشد، کار انجام نشده است ( جابه جایی صفر است )؛ مثل وزنه برداری که وزنه را بالای سرش نگه داشته است (البته وزنه بردار برای بلند کردن وزنه کار انجام داده است).
3) اگر حرکت جسمی در اثر وارد شدن نیرو به آن نباشد، کار صورت نگرفته است؛ مثل حرکت اجسام و برخی شهاب سنگ ها در فضای بیکران (نیرو صفر است).
اگر نیرو بر جهت جابه جایی عمود باشد، کار انجام نمی شود، زیرا این نیرویی که وارد می شود (نیروی تکیه گاه) برای غلبه بر نیروی جاذبه زمین است و در جهت جا به جایی جسم وارد نمی شود.