مهم ترین پیام تاریخ:

رسول اعظم (ع) هر گاه گروهی را برای ماموریتی به جایی می فرستاد، یکی از آنان را سرپرست گروه قرار می داد تا دچار تفرقه و سردرگمی نشوند.

آیا ممکن است وقتی که باید برای همیشه آنها را ترک کند، امت بزرگ اسلامی را بدون راهبر رها نماید و جانشینی برای خود تعیین و معرفی ننماید؟

بیش از صد و بیست هزار نفر! مسلمانان از مدینه، یمن، عراق و هر جای دیگر، خودشان را برای حج به مکه رسانده اند. این دستور پیامبر خداست که هر کس توانایی دارد، خودش را به مراسم حج برساند.

در هنگام مناسک حج، چشم ها و گوش ها همه متوجه پیامبر خداست. همه می خواهند اعمال حج

را از خود پیامبر بیاموزند. مناسک حج تمام می شود. تا به غدیر خم می رسند جایی که مسیر کاروانیان از هم جدا می شود.

در این هنگام جبرئیل امین نازل می شود:

یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النّاسِ إِنَّ اللّهَ لایَهْدِی الْقَوْمَ الْکافِرینَ

اى پیامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است، کاملاً (به مردم)برسان؛ و اگر نکنى، رسالت او را انجام نداده اى؛ خداوند تو را از (خطرات احتمالىِ) مردم، نگاه مى دارد؛ و خداوند، جمعیت کافرانِ (لجوج) را هدایت نمى کند.

(سوره مبارکه مائده – آیه 67)

اما چه خبری است که این قدر اهمیت دارد؟

پیامبر خدا بیست و سه سال، با سختی و مشقت تلاش کرد تا دین خدا را بدون هیچ کم و کاستی به مردم برساند و در این راه، نزدیکترین عزیزان و یارانش را از دست داد، شکنجه ها و تنهایی ها را تحمل کرد، محاصره شد، گرسنگی کشید و بارها جهاد کرد و مجروح شد. حالا این چه پیامی است که اگر آن را به مردم نرساند، زحمت های تمام این سال هایش به هدر می رود؟

رسول خدا روی مکان بلندی می ایستد:

«ای مردم، مرگ برای هر انسانی حتمی است و من نیز مانند دیگر انسان ها خواهم مرد.»

بدانید که من و شما همگی در برابر خداوند و دین مسئولیم. من به وظیفه ی خود عمل کردم و پیام های خدا را به شما رساندم و شما را راهنمایی کردم. پس با شما وداع می کنم و برایتان وصیت مهمی دارم.

ای مردم، من از میان شما می روم و دو چیز گرانبها را در میان شما باقی می گذارم. تا وقتی به آن دو پناه ببرید گمراه نخواهد شد؛ یکی کتاب خدا و دیگری عترت و اهل بیتم. این دو هرگز از هم جدا نخواهند شد تا آن هنگام که در کنار چشمه ی کوثر به من ملحق شوند، پس خوب مراقب باشید که بعد از من با این دو چگونه رفتار می کنید.

در این هنگام پیامبر رحمت، دست علی (ع) را بالا می آورد و با صدایی بلند و رسا می فرماید:

آگاه باشید، هر کس که من ولی و صاحب اختیار او بوده ام، هم اکنون این علی سرپرست و ولی اوست. خداوندا، هر کس ولایت علی را پذیرفت، تو نیز او را تحت سرپرستی و ولایت خویش قرار بده؛ خدایا، یاران علی را یاری کن و با دشمنان علی دشمن باش.