1) تجزیه قسمت های نرم اجساد و تبدیل نقاط سخت بدن جانداران؛ مثل: فلس، استخوان،صدف و ... به فسیل در زیر رسوبات.
2) تبدیل قسمت های نرم و سخت تمام نقاط اجساد جانداران به فسیل در زیر رسوبات؛ مانند: فسیل حشره در صمغ گیاهان، یا ماموت های داخل یخچال های طبیعی.
3) حل شدن اجساد جانداران در آب های زیر زمینی و جایگزین شده مواد معدنی آب با آن بدون تغییر در شکل ظاهری قسمت های سخت؛ مانند: تنه درخت آهکی و سیلسی شده و ... .
4) تبدیل رد پا، خزیدن، استراحت کردن، راه رفتن جانور بر روی رسوبات نرم به فسیل.
فقط آثار و شکل برجستگی ها و اجرا، سطح خارجی صدف یا اسکلت جاندار در رسوبات به فسیل تبدیل می شود.
آثار سطح داخلی بدن جاندار بر اثر نفوذ رسوبات نرم به داخل صدف یا اسکلت، ثبت و سخت می شود.
فسیلی که اطلاعاتی از گذشته در اختیار زمین شناسان قرار می دهند تا بتوانند حوادث گذشته را بررسی کنند، فسیل راهنما می گویند.