نمونه سوالات تشریحی فصل 22 تاریخ معاصر ایران همراه با جواب تشریحی

مهندس مهدی بازرگان که در پانزدهم بهمن ماه 1357 به پیشنهاد شورای انقلاب از طرف امام خمینی به نخست وزیری منصوب شده بود.

مهندس مهدی بازرگان

شرط امام خمینی برای دولت موقت درنظر نگرفتن روابط حزبی و گروهی بود.

1.  
2. اداره امور مملکت
3. اجرای رفراندوم درباره تعیین نظام سیاسی کشور
4. تشکیل مجلس منتخبان مردم برای تدوین و تصویب قانون اساسی
5. برگزاری انتخابات مجلس نمایندگان ملت ، طبق قانون اساسی جدید

امام خمینی ضمن اعلام حمایت جدی از مهندس بازرگان، دولت وی را دولتی (شرعی) معرفی کرد و از مردم خواست که از آن حمایت کنند.

با برگزاری همه پرسی اکثریت 98/2% کلیه کسانی که حق رأی داشتند، به (جمهوری اسلامی( رأی دادند.

پس از تعیین جمهوری اسلامی به عنوان نظام سیاسی کشور در 12 فروردین، 1358 امام خمینی، طی فرمانی، از دولت موقت خواستار برگزاری انتخابات برای تشکیل (مجلس خبرگان)، و تدوین و تصویب قانون اساسی شد.

امام خمینی، طی فرمانی، از دولت موقت خواستار برگزاری انتخابات برای تشکیل (مجلس خبرگان)، و تدوین و تصویب قانون اساسی شد. این مجلس با انتخاب هفتاد و دو نماینده، توسط مردم، در مردادماه 1358 تشکیل شد.

مجلس خبرگان، قانون های اساسی کشورهای مختلف غربی و اسلامی را بررسی کرد و با توجه به قانون اساسی سابق کشور و مبناهای فقهی و اسلامی، همچنین نظریات نمایندگان گروه های مختلف سیاسی و فکری، تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران را آغاز کرد.

با جدی شدن تصویب اصول مربوط به (ولایت فقیه)، مخالفت ها با مجلس خبرگان از سوی مخالفان، بیشتر شد. اما امام خمینی، مردم و نیروهای انقلابی، به دفاع از اصل مذکور پرداختند و آن را (ضد دیکتاتوری) و (مخالف استبداد) دانستند.

بر اساس قانون اساسی جدید، در اسفند 1358 شورای نگهبان تشکیل شد.

بر اساس قانون اساسی جدید، در اسفند 1358 شورای نگهبان تشکیل شد تا علاوه بر تشخیص عدم مغایرت و تعارض مصوبات مجلس شورای اسلامی با احکام اسلام و قانون اساسی، بر انتخابات مجلس خبرگان رهبری، ریاست جمهوری و مجلس شورای اسلامی نظارت و از آرای مردم پاسداری کند.

بلافاصله پس از پیروزی انقلاب اسلامی، امام خمینی با درایت و تیزبینی کامل فرمان تشکیل نهادهای انقلابی را یکی پس از دیگری صادر کردند.

کمیته انقلاب اسلامی با هدف برقراری نظم و امنیت شکل گرفت.

سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و بسیج مستضعفان برای دفاع از کشور و ارزش های انقلاب اسلامی به وجود آمدند.

به منظور سازندگی و رفع محرومیت از روستاها جهادسازندگی تأسیس شد.

کمیته امداد امام خمینی به قصد دستگیری از محرومان و نهضت سوادآموزی برای کاهش نرخ بالای بی سوادی در ایران فعالیت خود را آغاز کردند.

با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، آمریکا یکی از پایگاه های امن خود را در خاورمیانه که ده ها هزار نفر از مستشارانش در آن مستقر بودند و از آن به نام (جزیره ثبات) نام برده می شد، از دست داد.

تضعیف، حذف و ترور اندیشمندان و متفکران دینی، یاران امام که از ارکان اصلی انقلاب اسلامی، تلقی می شدند، ایجاد گروه های سیاسی مخالف، حمایت از ساواکی ها، ایجاد آشوب در استان ها، حملۀ نظامی به طبس، تحریم و محاصرۀ اقتصادی، جنگ تبلیغاتی و شایعه پراکنی علیه انقلاب اسلامی، طراحی کودتا و جنگ تحمیلی هشت ساله، رئوس اصلی توطئه های آمریکا علیه ملت به پاخاسته ایران بود.

بهترین ابزار برای آمریکا، گروه های سیاسی مختلفی بودند که در سایه قیام مردم و رهبری امام   خمینی فرصت خودنمایی یافته بودند . آنان در حرکت هایشان چنان راه افراط در پیش گرفتند که خود را وارثان اصلی انقلاب قلمداد کردند.

این گروه ها، خواهان انجام سه تغییر عمده در جریان انقلاب بودند.

این گروه ها، خواهان انجام سه تغییر عمده در جریان انقلاب بودند: تغییر در ترکیب شورای انقلاب، مسلح کردن گروهک ها و انحلال ارتش.

1.  
2. حزب خلق مسلمانان در آذربایجان شرقی
3. حزب دموکرات در کردستان
4. حزب خلق عرب در خوزستان
5. تشکل های مشابه در بلوچستان و ترکمن صحرا

حزب خلق مسلمان در تابستان 1358، همزمان با انتخابات مجلس خبرگان حمله به مراکز نظامی رسمی کشور را آغاز کرد.

امام خمینی طی یک سخنرانی فعالیت این حزب را قیام بر ضد اسلام و حکومت اسلامی برشمردند به دنبال سخنرانی امام و افشا شدن اسنادی در خصوص رابطه سخنگوی حزب خلق مسلمان با آمریکا مردم مسلمان آذربایجان با حضور حماسی در صحنه، کار این گروهک را یکسره کردند و به فعالیت های تفرقه افکنانه و فتنه جویانه آن پایان دادند.

بارزترین نمونه آشوب های منطقه ای که توسط عوامل استکبار، به منظور تجزیه بخشی از میهن اسلامی طراحی شد، غائله کردستان بود.

حزب دمکرات کردستان، مهم ترین جریان سیاسی آغازگر این بحران بود که ریشه آن، به جریان های مارکسیستی دهه 1320 کشور می رسید.

حزب ها و گروه های دیگری نیز در کردستان شکل گرفت که ابتدا خواهان خودمختاری و سپس استقلال (تجزیه) کردستان شدند.

از سوی دیگر، عوامل کشورهای غربی (در رأس همه آمریکا) و بلوک شرق (در رأس آنها شوروی سابق) و عامل های آنان در منطقه مانند رژیم بعث عراق، با ارسال پول و اسلحه، به این غائله ها دامن می زدند.

هم جواری کردستان با عراق، برای غائله آفرینان این امکان را فراهم می ساخت که به هنگام احساس خطر، به داخل خاک آن کشور عقب نشینی کنند و تحت حمایت رژیم بعثی عراق قرار گیرند.

ازهم پاشیدگی ارتش، همزمان با سقوط سلسله پهلوی، و نوپایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، سبب شده بود که انقلاب اسلامی، نیروهای دفاعی منظمی نداشته باشد. در نتیجه در کردستان، گروهک ها، با اشغال مراکز نظامی، پادگان ها، مقر لشکرها و واحدهای نظامی، امکانات و اسلحه لازم برای غائله آفرینی را به دست آوردند.

بمباران شیمیایی حلبچه در عراق و سردشت در ایران، از جملهٔ جنایات رژیم بعث در مورد کردهای ایرانی و عراقی است.

بلوای ترکمن صحرا، از فروردین 1358 آغاز شد و تا اواخر زمستان همان سال ادامه یافت.

این آشوب، با سوء استفاده آشوبگران از اختلاف ها و تفاوت های مذهبی و قومی آغاز شد. اختلاف ناشی از عملکرد حکومت پهلوی و سیاست های سوء آن در منطقه بر سر مالکیت زمین های کشاورزی نیز، از دیگر عوامل مورد بهره برداری این گروه ها بود.

چریک های فدایی خلق که یک سازمان کمونیستی طرفدار شوروی بود، با تشکیل (ستاد خلق ترکمن)، دست به مصادره خودسرانه زمین ها و اموال در این منطقه زدند.

گروهکی دیگر به نام (خلق عرب)، در خوزستان، با حمایت برخی کشورهای عربی؛به خصوص عراق، با نیروهای انقلابی درگیر، و به جنگ برخاسته بود. در سیستان و بلوچستان نیز گروهکی به نام (خلق بلوچ) حرکت های تجزیه طلبانه ای را آغاز کرده بود.

وجوه مشترک عمدهٔ این گروه ها در چند عامل خلاصه می شد:

1. اغلب ماهیت چپ و مارکسیستی داشتند و یا به ظاهر چنان می نمودند.
2. هرکدام به یک یا چند قدرت خارجی منطقه ای یا بین المللی وابسته بودند.
3. از تفاوت های مذهبی و قومی در جهت تفرقه افکنی و فتنه انگیزی سوء استفاده می کردند.

مهندس بازرگان به علت ملاقات محرمانه با برژینسکی مشاور امنیت ملی کارتر که از آمرین مستقیم کشتار مردم ایران در زمان شاه بود، مورد اعتراض شدید گروه های سیاسی و انقلابیون واقع شده بود. از سوی دیگر ورود شاه به آمریکا و نگرانی های فزاینده از مداخلات سفارت آمریکا در تهران موجب تسخیر سفارت آمریکا، توسط گروهی از دانشجویان و به گروگان گرفتن اعضای سفارت در روزسیزدهم آبان ماه 1358 شد. مجموع این عوامل باعث شد بازرگان در چهاردهم آبان 1358 استعفا دهد.

پس از استعفای بازرگان جریان مملکت به شورای مملکت سپرده شد.