نمونه سوالات تستی فصل 7 فارسی نهم همراه با جواب تشریحی

شیخ اَجل

حکیم سخن

لسان الغیب

پدر شعر فارسی

5

4

3

2

آشفته، غم، آسمان، نظم

لعنت، اندوه ها، روزگار، نظم

آشفته، غم ها، روزگار، آراستگی

لعنت، اندوه ها، آسمان، آراستگی

ای دل، ار سیل فنا بنیاد هستی بر کند (نابودی)

سرزنش ها گر کند خار مغیلان، غم مخور (نگرانی)

برای آن که انتقادش به طعن و لعن و هجو، شباهت نماید (نکوهش)

حافظا، در کنج فقر و خلوت شب های تار (تنهایی)

عاشق چو شوی تیغ به‌سر باید خورد / زهری که رسد هم‌چو شکر باید خورد

نوش دل است اگر شکر از زهر داده‌ای / هوش روان اگر گل اگر خار بوده‌ای

با سخن‌های تلخ چون زهرت / عیش من خوش‌ تر از شکر باشد

به طعنه زهر پاشیدی همی دی / به خنده می‌ فشانی شکر امروز

چه بسیارند کسانی که لاف دوستی می‌زنند. (بیهوده‌گویی)

در محاوراتی که میان دو کس رود، خوض ننماید. (سخن‌چینی کردن)

یوسف گم‌گشته باز آید به کنعان غم‌مخور. (نام شهری در فلسطین)

این سر شوریده باز آید به سامان غم‌مخور (پریشان حال)

حکمت

تکفیر

محسوس

معرفت

جای فرود آمدن – دعاها – خلاف میل – اندوه‌ها

مقصد – روشنایی – ناپسند دانستن – غم

مقصد – روشنایی‌ها – کراهت داشتن – غم‌ها

خانه – چراغ‌ها – دشمنی – اندوه

این سخن، پروین، نه از روی هواست / هر کجا نوری است، ز انوار خداست

سعدیا راست‌روان گوی سعادت بردند / راستی کن که به منزل نرود کج‌رفتار

شهر یاران بود و خاک مهربانان این دیار / مهربانی کی سر آمد شهریاران را چه شد؟

ز نوای مرغ یاحق بشنو که در دل شب / غم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا

مرو به خواب که حافظ به بارگاه قبول / ز ورد نیم شب و درس صبحگاه رسید

چون مثال ذره‌ایم اندر پی آن آفتاب / رقص باشد هم‌ چو ذره روز و شب کردار ما

آن پریشانی شب‌های دراز و غم دل / همه در سایۀ گیسوی نگار آخر شد

که می‌گوید شب تاریک هجران می‌شود روشن؟ / مگر خواهد شدن روشن ز آه آتشین بر من

بزد تیر برچشم اسفندیار / سیه شد جهان پیش آن نام‌دار

این سخن پروین نه از روی هواست / هر کجا نوری است ز انوار خداست

ز نوای مرغ یاحق بشنو که در دل شب / غم‌دل به‌دوست گفتن چه‌خوش است شهریارا

گفتم ز فیض بپذیر این نیم جان که دارد / گفتا نگاه دارش غم‌خانه تو جان است

توانا بود، هر که دانا بود/ ز دانش، دل پیر، برنا بود

هر که در او جوهر دانایی است / بر همه چیزیش توانایی است

سعدیا، راست‌روان گوی سعادت بردند / راستی کن که به منزل نرسد، کج‌رفتار

مایۀ هر نیکی و اصل نکویی، راستی است / راستی هرجا که باشد، نیکویی پیدا کند

آینه چون نقش تو بنمود راست / خودشکن، آیینه شکستن خطاست

دلا خود را در آیینه، چو کژ بینی، هر آیینه / تو کژ باشی، نه آیینه؛ تو خود را راست کن، اول

در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم / سرزنش‌‎ها گر کند خار مغیلان، غم‌مخور

گر رهروان به کعبۀ مقصود می‌رسند / ما جز به خارهای مغیلان نمی‌رسیم

تلمیح

مراعات‌نظیر

واج‌آرایی

هر سه مورد

بساط حضرت جانان، به‌سر باید سپرد ای جان / که جای سرزنش باشد چنین جایی به‌پا رفتن

ملامت من مسکین مکن که در ره عشق / به‌دست عاشق بیچاره اختیاری نیست

از سرزنش خلق چه نالیم؟ که از ماست / بر ما به‌سزا آن‌چه بگفتند و شنیدیم

چه پروا دارد از سنگ ملامت هر که مجنون شد؟ / که کبک مست در کهسارها مستانه می‌خندد

مرا در دل درخت مهربانی / به چه ماند؟ به‌سرو بوستانی

به گفتا دل ز مهرش کی کنی پاک / بگفت آن‌گه که باشم خفته در خاک

چشم‌تنگ مرد دنیادوست را / یا قناعت پر کند یا خاک‌گور

نه من آنم که بگیرم سر از خاک درت هرگز / مگر وقتی‌که زیرخاک، خشتم زیر سر باشد

زِ نوای مرغ یاحق، بشنو که در دل شب / غم دل به‌دوست گفتن، چه خوش است شهریارا!

سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز / مرده آن است که نامش به‌نکویی نبرند

حافظا در کنج فقر و خلوت شب‌های تار / تا بُوَد وِردت دعا و درس قرآن غم‌مخور

همه کار ایام درس است و پند / دریغا که شاگرد هُشیار نیست

5

۳

۶

۴

غواص اگر اندیشه کند کام نهنگ / هرگز نکند درّ گرانمایه به چنگ

مهتری گر به‌کام شیر در است / شو خطر کن ز کام شیر بجوی

هان مشو نومید چون واقف نه ای از سرّ عیب / باشد اندر پرده بازی‌های پنهان غم‌مخور

گر در طلبت رنجی ما را برسد شاید / چون عشقِ حرم باشد سهل است بیابان‌ها (سهل: آسان)

3 جمله

4 جمله

5 جمله

6 جمله

سعدی،فردوسی

عطار،نظامی

حافط،سعدی

باباطاهر،جامی

منادا – حرف اضافه – نهاد – مضاف‌الیه – نهاد

نهاد – مُسند – نهاد – مضاف‌الیه – نهاد

هسته – مُسند – نهاد – مضاف‌الیه – مفعول

منادا – مُسند – نهاد – صفت – مفعول

گوهر قیمتی از کام نهنگان آرند / هر که او را غم جانست به دریا نرود

شبِ تاریک و بیمِ موج و گردابی چنین هایل / کجا دانند حالِ ما سبک‌باران ساحل‌ها

به دریا مرو گفتمت زینهار / و گر می‌روی تن به طوفان سپار

مهتری گر به کام شیر در است / شو خطر کن ز کام شیر بجوی

ب، الف، د، ج

الف، ب، د، ج

ب، الف، ج، د

الف، ب، ج، د

تضمین – تلمیح – جناس – واج‌آرایی – تشخیص

تشبیه – تلمیح – تضاد – کنایه – مراعات نظیر

تضاد – جناس – واج‌آرایی – تضمین – تشبیه

تشخیص – تکرار – تضاد – تلمیح – کنایه