نمونه سوالات تستی فصل 10 فارسی نهم همراه با جواب تشریحی

شش

هشت

هفت

ده

سجع

تشخیص

مراعات نظیر

تلمیح

قرن نهم

قرن ششم

قرن هشتم

قرن دهم

یک

دو

سه

پنج

بعد از این گوش فلک نشنود افغان کسی / که من این گوش ز فریاد و فغان کر کردم

یا رب این آتش که در جانِ من است / سردکن زان سان که کردی برخلیل

نیندازد به‌خاک آن را که عشق از خاک بردارد / سر منصور هیهات است از آغوش‌دار افتد

هر کجا غم نیست، آن‌جا زندگانی مشکل است / زین سبب آدم به تعجیل از بهشت آمد برون

خانه‌هامان تنگ خواهد شد: سرزمین ما مورد اشغال واقع خواخد شد.

کوچک و کم‌رنگ خواهد شد: بی‌اعتبار و محو خواهد شد.

جنگ، جنگی فوق باور بود: جنگ،جنگی ناعادلانه و غیرقابل باور بود.

کودک ما بغض خود را خورد: کودک شروع به گریه کرد.

شهر از آن سوی سنگرها / شیرمردان را صدا می‌زد

کودکی از جنس نارنجک / در دهان تانک‌ها افتاد

ناممان در دفتر تاریخ / کوچک و کم‌رنگ خواهد شد

چشم‌ها از این و آن پرسان

به تنها تن خویش جویم / نبرد ز لشکر نخواهم کسی رنجه کرد

فریبرز و کاووس بر میمنه / سپاهی همه یک‌دل و یک تنه

به تنها تن خویش جنگ آورم / همه نام او زیر ننگ آورم

به رستم سپرد آن زمان میمنه / که بُد او سپاهی شکن یک تنه

در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن / شرط اول قدم آن است که مجنون باشی

بیستون برسر راه است مباد از شیرین / خبری گفته و غمگین دل فرهاد کنید

چوخود را به‌چشم حقارت بدید/صدف در کنارش به‌ جان پرورید

من مَلَک بودم و فردوسِ بَرین جایَم بود / آدم آورد در این دیرِ خراب آبادم

تسلیم شدن در برابر دشمن

پرهیز از ذلت‌پذیری

دعوت به اتحاد و همبستگی

فراخواندن به مبارزه و مقاومت

حدّ من نیست ثنایت گفتن / گوهر شکر عطایت سفتن (تشبیه، مبالغه)

چو ما را به دنیا تو کردی عزیز / به عقبی همین چشم داریم نیز (تضاد، کنایه)

به لطفم بخوان ومران ازدرم/ندارد به‌جز آستانت سرم (تضاد، مراعات‌نظیر)

عزیز مصر به‌رغم برادران غیور / ز قعر چاه برآمد به اوج ماه رسید (تلمیح، تضاد)

مثل کوهی آهنین هستم / من همین هستم

خط دشمن گیج و سرگردان / چشم‌ها از این و آن پرسان

ای همیشه نامتان پیروز /بی‌گمان امروز / فصلی از تکرار تاریخ است

از میان آتش و باروت /می‌وزید از هر طرف هرجا / تیرهای وحشی و سرکش

پیراهنی که آید از او بوی یوسفم / ترسم برادران غیورش قبا کنند

دوش از مسجد سوی می خانه آمد پیر ما / چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما

شاهِ تُرکان سخنِ مدعیان می‌شِنَوَد / شرمی از مَظلَمِه خونِ سیاوشش باد

عشق با دشوار ورزیدن خوش است / چون خلیل از شعله، گل چیدن خوش است

پسر نوح با بدان بنشست / خاندان نبوتش گم شد

جوانی گهِ کار و شایستگی است /گه خودپسندی و پندار نیست

همای اوج سعادت به دام مااُفتد/اگر تو را گذری بر مقام ما اُفتد

دشمنان کور دل امّا / در دلش خورشید ایمان را نمی‌دیدند / تیغ آتش خیز دستان را نمی‌دیدند

سیل فنا

خورشید ایمان

طالب علم

شمع وجودش

خون فراوان ریخته شد

هوا خیلی گرم شد

آزادگان خشمگین شدند

آزادگان شهید شدند

به خون، گر کِشی خاک من،دشمن من/ بجوشد گل اندر گل از گلشن من

در ره عشق وطن از سر و جان خاسته‌ایم / تا در این ره چه کند همت مردانه‌ام

بگفتا مبر نام من پیش دوست / که حیف است نام من آن‌جا که اوست

چو ایران نباشد تن من مباد / بدین بوم و بر زنده یک تن مباد

مهد شیران، مهد دلیران

چشم افق، دهان تانک

کودک تنها، شهر خونین

فوق باور، هجوم خود

یک

دو

سه

چهار 

تیرهای وحشی و سرکش / موشک و خمپاره و ترکش (جناس – واج‌آرایی)

تا نشود راز چو روز آشکار تا نشویم از پدرش شرمسار (تشبیه - جناس)

مار بد تنها تو را بر جان زند یار بد بر جان و بر ایمان زند (جان‌بخشی – جناس)

عقل حیران شود از خوشه‌ٔزرین عنب فهم عاجز شود از حقه‌ٔ یاقوت انار (مراعات‌نظیر – تشبیه)

به نزد کهان و به نزد مهان / به آزار موری نیرزد جهان (جناس - تضاد – تناسب)

همای اوج سعادت، به دام ما افتد / اگر تو را گذری بر مقام ما افتد (تشبیه – کنایه – تلمیح)

ای دل ار سیل فنا بنیاد هستی برکند / چون تو را نوح است کشتیبان ز توفان غم‌مخور (تشبیه – تضاد – کنایه)

ناگهان، تکبیر پر وا کرد / در میان آتش و باروت، غوغا کرد (کنایه – جناس – تشبیه)

ج – الف – ب – د

الف – ج – د – ب

د – ب – ج – الف

ب – ج – الف – د

گاه گل بر روی آتش دسته کرد / گاه پل بر روی دریا بسته کرد

بر کمانش تیر آرش را نمی‌دیدند / در رگش خون سیاوش را نمی‌دیدند

عنکبوتی را به حکمت دام داد / صدر عالم را در او آرام داد

اگرچه تلخ باشد فُرقَت (جدایی) یار / در او شیرین بوَد امیدِ دیدار