نمونه سوالات تستی فصل 11 فارسی نهم همراه با جواب تشریحی

دوم

سوم

چهارم

پنجم

اسرارنامه

گلستان

تذکرة الاولیاء

دیوان شمس

مرخص – رخصت – ترخیص – اختصار

عمل – علامت – علوم – تعاملات

قرارگاه – مقر – استقرار – مستقر

ممدوح – محمود – مدیحه – مدح

کیمیای سعادت

اسرار التوحید

تذکرهٔ‌الاولیا

روضه‌ خلد

می‌پیوندید

می‌پیوستی

می‌پیوسته‌اید

می‌پیوستید

از گوشه سومعه آواز درآمد که ای طرار خود را مرنجان

او کلمه عروسک را روی دستم حجّی کرد و من از این بازی خوشم آمد

روزی معلم مرا به گردش برد و دستم را زیر شیر آب قرار داد و مایه خنک روی دستم می‌ریخت

یکی از فنونی که در حین تحصیل آموختم، فنّ بردباری بود. تحصیل باید با فراغ بال و تأنّی انجام گیرد.

من از درمان و درد وصل ھجران / پسندم آن چه را جانان پسندند

گر من از دوست بنالم نفسم صادق نیست / خبر از دوست ندارد که ز خود باخبر است

مزن ز چون و چرا دم که بنده مقبول / قبول کرد به جان ھر سخن که جانان گفت

آتش به دو دست خویش در خرمن خویش / من خود زده‌ام ، چه نالم ازدشمن خویش

چراغ یقینم فرا راه دار / ز بد کردنم دست کوتاه دار 

در دلش خورشید ایمان را نمی‌دیدند / تیغ آتش خیز دستان را نمی‌دیدند 

دادند دو گوش و یک زبانت ز آغاز / یعنی که دو بشنو و یکی بیش مگوی

چون رابعه بزرگ شد، پدر و مادرش بمردند و در بصره قحطی عظیم پیدا شد.

برای همه صحنه کربلا تداعی شد.

رزم‌ آوران از این منظر آسمانی به جنگ می‌ نگریستند.

هیچ چیز مانند درس و بحث روح ناآرام او را آرامش نمی‌داد.

همه از بهر تو سرگشته و فرمانبردار.

نردبان‌ها، یادآوری، نسل، تصور می‌کنند

بالا رفتن‌ها، دعا کردن، پاک، می‌نویسند

پیشرفت، ادعا، آبشار، به تصویر می‌کشند

ترقی کردن، لاف‌زدن، زنجیروار، ثبت می‌کنند

ماضی التزامی، ماضی بعید، مضارع اخباری

ماضی بعید، ماضی مستمر، ماضی استمراری

ماضی استمراری، ماضی نقلی، ماضی بعید

ماضی بعید، مضارع مستمر، مضارع اخباری

رابعه همه شب نماز کردی و تا روز بر پای بودی. (رابعه شب و روز عبادت می‌کرد.)

داعیه‌ای در باطن من پدید آمد. (انگیزه‌ای در درون من به‌وجود آمد.)

گوهر تن از گوهر اصل بهتر بود. (بزرگی خرد و دانش راست نه گوهر را)

کشتی‌ها به گِل نشستند. (تمامی کارها یک جا متوقف گردید)

رابعه همه شب نماز کردی و تا روز بر پای بودی. (رابعه شب و روز عبادت می‌کرد)

داعیه‌ای در باطن من پدید آمد. (انگیزه‌ای در وجود من به وجود آمد)

شبی خواجه از خواب در آمد. (یک شب خواجه از خواب بیدار شد)

کشتی‌ها به گل نشستند. (تمامی کارها یک‌جا متوقّف گردید.)

صنع، صاعقه

خواهشگر، بردبار

کرشمه، غزا

سلاله، خستگی‌ناپذیر

اگر یک دوست خفته است، دوست دیگر بیدار است.

ای دل، ار سیل فنا بنیاد هستی برکند / چون تو را نوح است کشتیبان، ز توفان غم‌مخور

در دلش خورشید ایمان را نمی‌دیدند.

مرا از این همه، هیچ غم نیست، الّا رضای تو؛ می‌باید تا بدانم راضی هستی یا نه؟

«و» در جمله سوم «و» عطف است.

عبارت دو فعل پیشوندی دارد.

«آن» ضمیر اشاره است.

عبارت چهار جمله دارد.

آستان، درگاه، حضور، جناب

شریف، بزرگوار، شرافتمند، با اصل و نسب

غریب، آشنا، بیگانه، دور از وطن

سلاله، نسل، خلاصه هر چیز، برگزیده

پس رابعه به خانه رفت و دائم روزه داشتی (ماضی ساده - ماضی ساده)

زین گفته سعادت تو جویم / پس یاد بگیر هرچه گویم (مضارع اخباری – مضارع التزامی)

چو خواهی که یابی ز هر بد رها / سر اندر نیاری به دام بلا (مضارع اخباری – مضارع التزامی)

ساعت‌ها در بیابانی خشک و زیر نور خورشید فروزان مانده است و سپس به آب می‌رسد (ماضی نقلی – ماضی استمراری)

مضارع اخباری – مضارع اخباری

مضارع مستمر – ماضی نقلی

ماضی مستمر – مضارع اخباری

ماضی استمراری – ماضی نقلی

«ت» در «جاهیت» مضاف‌الیه است.

جاه نهاد است.

فردا قید است.

خواهد بود فعل مستقبل است.

روزها می‌گذشت و او داشت به من این مطلب را می‌آموخت که دانستن بهتر از ندانستن است.

داشتم این راه اشتباه را می‌رفتم که پدر دلسوزم گفت: داری کجا می‌روی؟

آن‌ها روی دیوار داشتند می‌نوشتند و اگر نرسیده بودم تمام دیوار را کثیف کرده بودند.

می‌خواهم برای شب تولد مادرم هدیه بخرم و آن را با عشق به او تقدیم کنم.

این طبیعت که او می‌گفت، آیا علم و قدرت دارد یا نه؟

هر روز بر شکوه و شوکت و لشکر من افزوده می‌گشت.

آن خواجه او را به رنج و مشقت، کارهای سخت می‌فرمود.

چشم بازکن تا عجایب بینی تا مدهوش و متحیّر شوی.