هجای کشیده به یک هجای کوتاه و یک هجای بلند تقسیم می شود
اگر هجای پایانی اوزان شعر فارسی ، کشیده یا کوتاه باشد باید آن را بلند به شمار آوریم
مصوّت بلند، در اول هجا، دو واج به شمار می آید
اولین مرحله دریافتن وزن شعر، نوشتن آن به خط عروضی و سپس درست خواندن آن است.
الف « عطف یا ربط، در شعر، به صورت ضمه ) ُ(تلفّظ می گر-دد
واژه ازادگان هم وزن کلمه خوانندگی است.
هجای کلمه اتش به این صورت علامت عروضی است(- - -).
برای تعیین علایم عروضی یک شعر باید چهار مرحله را به ترتیب در نظر داشته باشیم.
برای تعیین وزن شعر ابتدا باید بتوانیم شعر را درست بخوانیم و با استفاده از خط عروضی ان را درست بنویسیم.
برای خواندن و نوشتن شعر به استفاده از خط مخصوصی نیاز داریم.
هر چیزی که خوانده نمی شود در خط عروضی جایی ندارد.
گاهی شاعر نیاز دار اجازه تغییرات کوچکی هم در رکن ها و هجا ها داشته باشد که به ان اختیار وزنی می گویند.
منظور از علایم عروضی نشانه های قرار دادی برا نشان دادن هجا ها در عروض است.
شعر طاعت ان نیست که بر خاک نهی پیشانی صدق پیش ار که اخلاص به پیشانی نیست مفهموم دعوت به اخلاص و نکوهش ریاکاری را می رساند.
شعر از نقش تو بنمود راست خودشکن ایینه شکستن خطاست مفهوم اقدام برای نقش بد را می رساند.