نمونه سوالات تشریحی فصل 4 دین و زندگی دهم انسانی همراه با جواب تشریحی

مرگ

برای همیشه بسته می شود.

پیامبران الهی و پیروان آنان مرگ را پایان بخش دفتر زندگی نمی پندارند؛ بلکه آن را غروبی برای جسم و تن انسان و طلوعی درخشان تر برای روح انسان می دانند یا پلی به حساب می آورند که آدمی را از یک مرحله هستی (دنیا )  به هستیِ بالاتر (آخرت) منتقل می کند. در این دیدگاه دنیا تنها بخش کوچکی از زندگی انسان است و زندگی واقعی و ابدی پس از این دنیا آغاز می شود.

1. ایمان به خداوند
2. ایمان به روز قيامت
3. انجام های شایسته

قاعده دفع خطر احتمالی، یکی از قاعده های عقلی در راه اثبات معاد است بدین معناكه اگر انسانی، حتی مجنون به فردی هشدار دهد كه خطری در كمين اوست بر مبنای این قاعده، فرد عاقل باستی راه احتياط را در پيش گيرد؛ حال آن كه صد و بيست و چهار هزار پيامبر  كه عاقلترین و راستگوترین مردمان زمان خودشان بودند؛ امده اند و از وقوع واقعه عظيم به نام قيامت خبر میدهند؛ لذا فرد عاقل سخن آنان را پذیرفته و برمبنای آن عمل میكند و بيت( به گفتِ طفل جستی راه پرهيز  /  به گفتِ انبياء از جا برخيز) بيانگر آن است.

دیدگاه منکران که زندگی را محدود به دنیا می دانستند، را بیان می کند.

دیدگاه پیامبران و پیروان آن ها درباره مرگ

میل به جاودانگی (بی نهایت طلبی)

آنان که فراوان به یاد مرگ اند و بهتر از دیگران خود را برای مرگ آماده می کنند.

زندگی دنیا همچون خوابی کوتاه و گذرا بوده و زندگی حقیقی در جهان دیگر آغاز می شود. (دیدگاه پیامبران و پیروان آنها درباره مرگ)

ما برای استفاده از این سرمایه ها فرصت محدودی داریم. فرصتی که با مرگ انسان پایان می یابد و هر انسانی که پا به عرصهٔ وجود می گذارد، در یکی از مراحل زندگی، مرگ به سراغش خواهد آمد.

اعتقاد به معاد، انکار معاد

دارای دو بعد:

الف) جسمانی

ب) روحانی (غیر جسمانی)

بُعد جسمانی مانند سایر اجسام و مواد، دائم در حال تجزیه و تحلیل است و سرانجام فرسوده و متلاشی می شود.

بُعد روحانی و غیرجسمانی انسان، تجزیه و تحلیل نمی پذیرد، متلاشی نمی شود و بعد از مرگ بدن، باقی می ماند و آگاهی و حیات خود را از دست نمی دهد.

کم ارزش بودن زندگی دنیوی و حقیقی بودن زندگی آخرت (دیدگاه پیامبران و پیروان آنها درباره مرگ)

از آثار اعتقاد به معاد این است که پنجره امید و روشنایی به روی انسان باز می شود و شور و نشاط و انگیزه فعالیت و کار، زندگی را فرا می گیرد. (دیدگاه پیامبران و پیروان آنها درباره مرگ)

"مرگ چیزی نیست مگر پلی که شما را از ساحل سختی ها به ساحل سعادت و کرامت و بهشت های پهناور و نعمت های جاوید عبور می دهد. پس کدام یک از شما کراهت دارد از زندان به قصر منتقل شود." از آثار اعتقاد به معاد این است که انسان دیگر ترسی از مرگ ندارد و همواره آمادۀ فداکاری در راه خداست.

از آثار اعتقاد به معاد این است که انسان دیگر ترسی از مرگ ندارد و همواره آمادۀ فداکاری در راه خداست. (دیدگاه پیامبران و پیروان آنها درباره مرگ)

منکرین معاد مرگ را پایان زندگی و رهسپار شدن به نیستی می پندارند.

انکار معاد.

پیامبر (ص)

فرو رفتن در گرداب آلودگی ها

چیستی مرگ و آینده انسان پس از مرگ.

کسانی که زندگی را محدود به دنیا می بینند یا با کوله باری از گناه با آن مواجه می شوند.

وجود میل به جاودانگی و بی نهایت طلبی در انسان.

سعادت و کرامت و بهشت های پهناور و نعمت های جاوید

الف) بعد جسمانی ،مادی، غیرمجرد

ب)  بعد روحانی،غیر مادی، مجرد

الف) بعد جسمانی:

دائما در حال تجزیه و تحلیل است.با مرگ فرسوده و متلاشی می شود.با مرگ حیات و آگاهی خود را از دست می دهد.تغییرپذیری و دگرگونی دارد.

ب) بعد روحانی:

تجزیه و تحلیل نمی شود.با مرگ فرسوده و متلاشی نمی شود.با مرگ حیات و آگاهی خود را از دست نمی دهد.

الف) مرگ را پایان بخش زندگی نمی پندارند.

ب) مرگ را غروبی برای جسم و تن انسان و طلوعی درخشان تر برای روح انسان می دانند.

ج) مرگ را پلی برای انتقال انسان از یک مرحله هستی (دنیا) به مرحله بالاتر (آخرت) می دانند.

د) دنیا فقط بخش کوچکی از زندگی انسان است و زندگی واقعی و ابدی پس از این دنیا آغاز می شود.

1. پنجره امید و روشنایی به روی انسان باز می شود و شور و نشاط و انگیزه فعالیت و کار، زندگی را فرا می گیرد.

2. انسان دیگر ترسی از مرگ ندارد و همواره آمادۀ فداکاری در راه خداست.

این شور و نشاط برای این است که انسان انسان می داند هیچ یک از کارهای او در آن جهان بی پاداش نمی ماند.

هر غمی که از دل غمگینی پاک کند،و هر خدمتی که به محرومی کند،و هر باری که از دوش مومنی بردارد در پیشگاه خداوند دارای اجر و مزد است.

آنها از خدا عمر طولانی می خواهند تا بتوانند دراین جهان با تلاش در راه خدا و خدمت به انسان ها زمینه رشد خود را فراهم آورند تا بتوانند با اندوخته ای کامل تر خدا را ملاقات کنند و به درجات برتر بهشت نایل شوند.

نترسیدن از مرگ در خداپرستان باعث می شودکه دفاع از حق و مظلوم و فداکاری در راه خدا برایشان آسان تر شود و شجاعت به مرحلۀ عالی آن برسد. و اگر حیات این دنیا چیزی جز ننگ و ذلت نباشد و فداکاری در راه خدا ضروری باشد انسان ها به استقبال شهادت بروند با شهادت خود راه آزادی انسان ها را هموار کنند.

آنان وجود جهان پس از مرگ را انکارمی کنند. از دیدگاه آنان مرگ پایان زندگی است و با مرگ انسان پرونده او برای همیشه بسته می شود و انسان رهسپار نیستی می گردد.

الف) چون بی نهایت طلب است و میل به جاودانگی دارد می کوشد با راه فراموش کردن و غفلت از مرگ خود را به هر کاری سرگرم کند تا آینده تلخی که در انتظارش است را فراموش کند که نتیجه اش فرورفتن در گرداب آلودگی ها خواهد بود.

ب) گروه دیگر نمی توانند فکر مرگ را از ذهن خود دور کنند. این زندگی چند روزه برایشان بی ارزش می شود. در نتیجه به یأس و ناامیدی دچار می شوند و شادابی و نشاط را از دست می دهند. از دیگران کناره می گیرند و به انواع بیماری های روحی دچار می شوند. گاهی هم برای تسکین خود و فرار از ناراحتی در راه هایی قدم می گذارند که روز به روز بر سرگردانی و یأس آنان می افزاید.

به دلیل فرو رفتن در هوس ها دنیا را معبود و هدف خود قرار می دهند واز یاد آخرت غافل می شوند.

مرگ را غروبی می دانند که طلوعی درخشان در پی دارد - لهی الحیوان

نترسیدن انسان از مرگ که پیامد اعتقاد به معاد است.

خدا پرستان حقیقی گر چه در دنیا زندگی می کنند و زیبا هم زندگی می کنند، اما به آن دل نمی سپرند.

آرزوی مرگ کردن.

غروبی برای جسم،طلوعی درخشان تر برای روح

انسان می داند هیچ یک از کارهای نیک او در آن جهان بی پاداش نمی ماند.

سعادت،ننگ و خواری

آگاهی و حیات.

این افراد به دلیل «فرو رفتن در هوس ها»، دنیا را معبود و هدف خـود قرار میدهند و از یاد آخرت غافل می شوند و از این رو، زندگی و رفتار آنان بـه گونهای است که تفاوتی بـا منکران معاد ندارد.
 

برای نابودی و فنا خلق نشده اید،بلکه برای « بقـا » آفریده شده اید و با مرگ تنها از جهانی به جهان دیگر منتقل می شوید.