الف) چون بی نهایت طلب است و میل به جاودانگی دارد می کوشد با راه فراموش کردن و غفلت از مرگ خود را به هر کاری سرگرم کند تا آینده تلخی که در انتظارش است را فراموش کند که نتیجه اش فرورفتن در گرداب آلودگی ها خواهد بود.
ب) گروه دیگر نمی توانند فکر مرگ را از ذهن خود دور کنند. این زندگی چند روزه برایشان بی ارزش می شود. در نتیجه به یأس و ناامیدی دچار می شوند و شادابی و نشاط را از دست می دهند. از دیگران کناره می گیرند و به انواع بیماری های روحی دچار می شوند. گاهی هم برای تسکین خود و فرار از ناراحتی در راه هایی قدم می گذارند که روز به روز بر سرگردانی و یأس آنان می افزاید.