فردی که به خداوند اعتقاد دارد باید بکوشد فکر و اندیشۀ خود را در این زمینه تقویت کند به طوری که همه امور خود و عالم را به دست خدا ببیند و بداند که خداوند مدبّر و اداره کننده همه امور جهان است و هیچ واسطه و سببی جز به اذن و اراده او عمل نمی کند. این معنا همان مفهوم مراتب توحید به خصوص توحید در ربوبیت است که در درس های قبل بدان پرداختیم.