آرایه های روبه روی کدام ادبیات نادرست است؟
مسافر عجب است این گل رسیده که او / چو برگ سفره بسازد ره سفر گیرد (تشبیه - کنایه)
کوه جام لاله گیرد ابر لؤلؤ گسترد / باغ چون مینو نماید راغ چون مینا شود (استعاره - جناس)
تو داري طاق ابرویی که جفتش نیست در عالم / تویی آن کس که در عالم به جفت ابروان طاقی (ایهام - جناس همسان)
اد نوروز از کجا این بوي جان می آورد / جان من بی پا به کوي دلستان می آورد (حس آمیزي - تشخیص)