واژۀ «دشت» در کدام بیت مجاز است؟
چو از دشت سودابه آوا شنید / برآمد به ایوان و آتش بدید
طلایه ز ترکان چو هشتاد مرد / همی گشت برگرد دشت نبرد
ز خون سران دشت شد آبگیر / زن و کودکانشان ببردند اسیر
سراسر همه دشت شد رود خون / یکی بی سر و دیگری سرنگون