«خیلی عالی است، نظامی در آرایش صحنههای شعرش استاد بی نظیری است. شنیدهام خودت هم شعر میگویی. یادت باشد از شعرهایت حتما" برایم بیاوری. دلم میخواهد سرت را بالا بگیری و با صدای بلند، برایم شعر بخوانی»
نیما پس از اندکی درنگ، چنین خواند: نام بعضی نفرات / رضق روحم شده است. / وقت هر دلتنگی / سویشان دارم دست / جرأتم میبخشد / روشنم میدارد.
پروین از کودکی کوشا و اهل نظر بود. در یازده سالگی با اشعار فردوسی، نظامی، مولوی و ناصر خسرو آشنا شد.
این کودک آرام و با استعداد، با راهنمایی و کمک پدرش، سرودن شعر را آغاز کرد. پدر از پروین، همچون مرواریدی در صدف، با دقّت مراقبت میکرد.