جواب برداشت صفحه 156 درس 10 از من تا خدا هشتم (میوۀ شیرین ایمان)

تواضع و مغرور نشدن: او با وجود هوش و استعداد شگفت‌انگیزش، می‌دانست که بنده در برابر خدا نباید به استعداد خود مغرور شود.

نعمت دانستن استعدادها از جانب خدا: او هوش خود را نعمتی از جانب خدا می‌دانست.

بی‌نیاز ندیدن خود از خدا: هیچ‌گاه به خاطر هوش بالای خود، خودش را از خدا بی‌نیاز ندید.

یاری خواستن از خدا در مشکلات: وقتی در حل مسائل علمی دچار مشکل می‌شد، از خدا یاری می‌خواست و در یادداشت‌هایش می‌نوشت: «إلهى و رَبِّی من لی غیرک.»

پناه بردن به نماز و دعا: در هنگام برخورد با بن‌بست‌های علمی، به نماز و راز و نیاز با خدا پناه می‌برد و از او یاری می‌طلبید.

احترام و فروتنی در برابر دیگران: با اینکه استاد مطرح دانشگاه بود، متکبر نبود و به همه، از جمله نامه‌رسان دانشگاه، احترام می‌گذاشت.

احترام ویژه به والدین: دست و پای مادرش را می‌بوسید و به او خدمت می‌کرد.

تسلیم خواست خدا بودن: به دیگران توصیه می‌کرد: «امیدوارم میل و پسندی جز خواست خدای متعال نداشته باشیم.»

خدمت بدون چشمداشت مادی: برای محاسبات بسیار حیاتی غنی‌سازی ۲۰ درصد، با وجود نیازمندی کشور به تخصص او، هیچ پولی نپذیرفت.

در تحصیل: استعدادها و هوش خود را نعمتی از خدا بدانید و مغرور نشوید.

در مواجهه با مشکلات: هنگامی که در درس‌ها یا مشکلات زندگی به سختی برخورد می‌کنید، علاوه بر تلاش، از خدا کمک بخواهید و به نماز و دعا پناه ببرید.

در رفتار با دیگران: نسبت به همه (دوستان، معلمان، خانواده و کارکنان مدرسه) با احترام و تواضع رفتار کنید.

در رابطه با والدین: همواره به پدر و مادر خود احترام بگذارید و به آن‌ها نیکی کنید.

در انتخاب‌ها: سعی کنید در تصمیم‌گیری‌های خود، رضایت و خواست خداوند را در اولویت قرار دهید.