گام به گام فعالیت1 صفحه 99 درس 11 تاریخ (1) ایران و جهان باستان (آیین کشورداری)

الف) دربارۀ اهداف و انگیزۀ شاهان هخامنشی از طرح چنین ادعاهایی، با یکدیگر در کلاس گفت و گو کنید.

ب) تحقیق کنید که فره ایزدی یا فر کیانی در ایران باستان چه مفهومی داشته و ارتباط آن با ادعای اعطای مقام شاهی از سوی اهوره مزدا به شاهان هخامنشی، چه بوده است.

الف) این گفته ها مبین آن است که پادشاهی، عطیه ای الهی است و تنها به درخواست اهورامزدا است که کسی می تواند پادشاه باشد و فرمانروایی کند اهورامزدا سرچشمۀ قدرت و شوکت پادشاهی می باشد و این اعتقادات باعث می شد که ایرانیان آن روزگار وجود پادشاه را مقدس بدانند و دستورات و سخنانش را قانون محسوب بدارند از سوی دیگر این اعتقاد، این عکس العمل را پیش می آورد که اطاعت از فرمان های شاهی ارزش مذهبی خاصی دارد و با اطاعت از قانون الهی یکی می شد و منصب یافتن داریوش توسط اهورامزدا مسأله تقدس قدرت شاهی را در مذهب نشان می دهد حقوق و امتیازاتی که شاه ایران از آن برخوردار بود از این امر سرچشمه می گرفت که سلطنتش موهبتی الهی بود که از طرف اهورامزدا به او تفویض می شد.

ب) این واژه فارسی باستان فره یا فر، در اوستا خورنه در پهلوی فرر یا خوره و در فارسی به صور فر فره خوره یا خره آمده است در فارسی امروزی معنی شوکت و شکوه و مفاهیمی مترادف این معانی را دارد در آغاز چنین پنداشته میشد که فره ودیعه ای است که فقط مخصوص فرمانروایان بر حق ایران است در حالی که چنین نیست همه مردان فره ایزدی دریافت می کنند و بر اثر نیروی معجزه آسای آن است که می تواندد وظایفشان را درست به جای آوردند فره را معمولا مبنای حقانیت و مشروعیت شاهان ایرانی باستان دانسته اند دارنده فره برگزیدۀ خداست و یکی از مهمترین شرایط پادشاهی فره ایزدی است که بدون این شرط شرایط دیگر کفایت نمی کند تازمانی که فره ایزدی با فرمانرویان باشد پیروزی با آنان است و به مجرد اینکه از آنان بگریزد بخت از آنان  دور می شود. نماد فره به صورت پرنده نور آتش آسمان و خورشید تجسم می شود.در اندیشۀ ایران شهری پادشاه فرهمند لزوما پادشاه دادگر و عادل خواهد بود زیرا فرهمندی با دادگری تلازم عینی دارد چنان که اگر خاصیت دادگری از پادشاه صلب شود فره از او دور میشود و جدا می افتد و در نظر و عمل پادشاهی را از دست خواهد داد از طرف دیگر به این علت که شخص شاه وارث مستقیم کشور بود عنوان پدر ملت را داشت در نتیجه فره یعنی شکوه و جلال شاهی در شخص شاه موجود بود و این مانند هالۀ افتخار شمرده می شد که همیشه همراه پادشاهان آریایی بود و نشانه آن دانسته شده که این شاهان در آسمان در کنار خدا جای دارند.