جواب اندیشه و تحقیق صفحه 32 درس 3 دین و زندگی دهم انسانی (به سوی جاودانگی)

خیر، این شیوه درست نیست. طبق متن، این رفتار ناشی از «هراس از مرگ و ترس از فنا و نیستی» است. بی‌توجهی به مرگ، یک واقعیت قطعی را تغییر نمی‌دهد، بلکه تنها انسان را از آمادگی برای آن باز می‌دارد. این افراد می‌کوشند درباره مرگ فکر نکنند و یاد آن را از خاطرهٔ خود ببرند ، اما این کار، یک راه حل واقعی نیست و تنها یک فرار موقتی از ترسی است که ریشه در نگاه نادرست به هستی دارد.

برخی از این موارد عبارتند از:

آمار بالای مصرف مشروبات الکلی.

استفادهٔ زیاد از قرص‌های روان‌گردان.

مصرف مواد مخدر صنعتی.

این موارد نشان می‌دهند که چگونه غفلت از یک زندگی معنادار پس از مرگ، می‌تواند به پوچی و تلاش برای رسیدن به تسکین‌های موقتی و زودگذر منجر شود.

بر اساس متن درس، دلیل این موضوع آن است که «قبول ذهنی به ایمان و باور قلبی آنها تبدیل نشده است». این افراد از نظر فکری و استدلالی آخرت را پذیرفته‌اند، اما چون قلباً به این باور پایبند نیستند، در بسیاری از موارد رفتارشان متناسب با این اعتقادشان نیست و مرتکب کارهایی می‌شوند که به ضرر آخرتشان است. اگر این رفتار ادامه پیدا کند، ممکن است کارشان به جایی برسد که آخرت را کاملاً از یاد ببرند و مانند منکران به گناه آلوده شوند.

خیر، به هیچ وجه اینطور نیست. متن درس به صراحت بیان می‌کند که «خداپرستان حقیقی گرچه در دنیا زندگی می‌کنند و زیبا هم زندگی می‌کنند؛ اما به آن دل نمی‌سپرند». اعتقاد به آخرت به معنای رها کردن دنیا نیست، بلکه به معنای «گذرگاه دیدن دنیاست نه منزلگاه». مؤمنان حقیقی از خداوند عمر طولانی می‌خواهند تا بتوانند در این جهان با «تلاش در راه خدا و خدمت به انسان‌ها» زمینهٔ رشد خود را فراهم کنند و با اندوخته‌ای کامل‌تر به ملاقات خدا بروند. بنابراین، توجه به آخرت، به زندگی دنیا جهت و معنای عمیق‌تری می‌بخشد، نه اینکه باعث عقب‌ماندگی شود.