حسابداری

حسابداری زبان تجارت خوانده می شود. طبق بیانیه اساسی تئوری حسابداری فرایند شناسایی، اندازه گیری و گزارش گیری ، اطالعات اقتصادی را حسابداری می گویند.

استفاده کنندگان این نوع اطلاعات به این وسیله قادر خواهند شد آگاهانه تصمیم گیری کنند. محصول نهایی نظام حسابداری، آن دسته از گزارش ها و صورت های مالی است که مبنای تصمیم گیری اشخاص ذی نفع (مدیران، سرمایه گذاران، دولت و ...) قرار می گیرد. گزارش های مالی از طریق گردآوری اطالعات مربوط به معامالت و فعالیت های روزمره واحدهای بازرگانیَِ دارای اثر مالی، نظیر خرید و فروش کاال، خرید ماشین آلات و پرداخت هزینه های جاری مانند اجاره، حقوق و بهای آب و برق تهیه می شود. 

همه حسابداران از مجموعه قواعد یکسان، تحت عنوان اصول پذیرفته شده حسابداری، برای تهیه گزارش های حسابداری استفاده می کنند. طبق اصول حسابداری فقط رویدادها و مبادالت مالی مؤثر بر واحد تجاری، در حسابداری مورد توجه و پردازش قرار می گیرد. وضعیت مالی شرکت ها بر معادله اساسی حسابداری زیر استوار است.

 این معادله که به معادله تراز نامه هم مشهور است، نشان می دهد که دارایی های واحد تجاری با جمع بدهی و سرمایه برابر است. هر رویداد مالی می تواند باعث تغییر در دارایی ها، بدهی ها یا سرمایه گردد، ولی هیچ وقت توازن فرمول اصلی از بین نمی رود و همیشه برقرار است.

دارایی ها:

به منابع اقتصادی که متعلق به یک واحد اقتصادی هستند و انتظار می رود در آینده منفعتی برای آن واحد ایجاد کننده دارایی گفته می شود، مانند موجودی نقد، ساختمان، اثاثه، تجهیزات و غیر آن ها.

بدهی ها:

وقتی اشخاص دیگری غیر از مالک، نسبت به دارایی های یک واحد اقتصادی ادعا یا حقوق مالی داشته باشند، می گویند آن واحد بدهی دارد، مانند وام دریافتی از بانک، خرید نسیه دارایی ها و غیر آن ها.

سرمایه:

حق یا ادعای مالی مالک نسبت به دارایی های یک واحد اقتصادی را سرمایه می نامند.