این جشن ها پیوند تنگاتنگی با باورهای دینی و زندگی سیاسی اجتماعی و اقتصادی مردم ایران به ویژه فعالیت های کشاورزی داشت.
نکته
1) عبادت و شکر گزاری به درگاه خداوند بزرگ من جمله ویژگی های برجسته ی جشن های باستانی بود.
2) گاهنبارها، نوروز، مهرگان و سده از مشهور ترین جشن های ایران باستان به شمار می رفتند.
عبارت بود از شش جشن که به شکرانه ی آفریده شدن عناصر اصلی خلقت: آسمان، آب، زمین، گیاه، جانوران و انسان در شش وقت معین از ماه های سال برگزار می شد.
نکته
جشن نوروز، به جمشید نخستین پادشاه افسانه ای ایران نسبت داده می شود.
فرصتی برای مردم بود که ضمن شادی تفریح و معاشرت با یکدیگر وفاداری خود را به پادشاه ابراز کنند.
تاثیر زیادی بر اتحاد، و تقویت هویت جمعی ایرانیان در طول تاریخ داشته است.
ضمن خواندن دعا، نیکی های شخص از دنیا رفته را یاد آوری می کردند.
در برخی جشن ها مراسم ویژه ای را برای آرامش ارواح پدران و مادران انجام می دادند.