هسته ی اصلی جامعه ی آریایی نخست را خانواده تشکیل داده بود.
1) در آغاز بسیار گسترده بود و شامل پدر ومادر فرزندان و نوادگان برادران و خواهران عروس و دامادان عمو زادگان دایی زادگان و خاله زادگان و بستگان دیگر می شد.
2) در این خانواده سلطه پدر بر اعضای آن نامحدود بود.
3) پدر هم قاضی و هم مجری آداب و رسوم دینی و نگهبانی آتش خانه به حساب می آمد.
4) مادر اگر چه اختیاراتی در حد و اندازه ی پدر نداشت اما بانوی خانه محسوب می شد و مورد احترام همه بود.
5) در خانواده ی کهن ایران ازدواج درون گروهی بود و اعضای خانواده برای رفع نیاز مندی های مشترک مصرف می شد.
7) دارایی های خانواده که در اختیار پدر قرار داشت قابل تقسیم و یا انتقال نبود و پس از مرگ او در اختیار پسر ارشد به عنوان ریس جدید خانواده قرار می گرفت.
نکته
خانواده ی گسترده تا دوران هخامنشی تداوم داشت.