شاخه ای از گروه زبان های هند و ایرانی که اقوام هند و ایرانی پیش از جدا شدن از یکدیگر، با آن سخن می گفتند.
نکته
1) مردمان جنوب غربی فلات ایران به زبان ایلامی سخن می گفتند.
2) در دوران هخامنشی زبان ایلامی به عنوان زبان دوم نوشتاری از آن استفاده می شد.
3) الواح کشف شده از تخت جمشید خط و زبان ایلامی است.
4) زبان ها و گویش های گوناگون (که پس از استقرار تدریجی آریایی ها در ایران متداول شد) از سوی زبان شناسان زبان های ایرانی نامیده شدند.
گروه بزرگ زبان های هند و اروپایی.
سه دوره ی کهن، میانه و نو.
زبان فارسی باستان (زبان هخامنشیان) و زبان اوستایی.
از قدیم تا پایان هخامنشیان.
(زبان های دوره میانه، در دوره اشکانی تا اوایل دوره ی اسلامی.) زبان دوره نو، در اوایل دوره ی اسلامی رواج یافت.