الْمَعْرِفَةُ وَ النَّكِرَةُ

تأثير اللغة العربية على اللغة الفارسية: تأثير زبان عربی بر زبان فارسی

شرح المفردات:

کلمه «معرفة» از فعل «عَرَفَ: شناخت» و کلمه «نكرة» از فعل «نَكِرَ: نشناخت» گرفته شده است. بنابراین، اسم معرفه یعنی «آشنا» و اسم نکره نیز به معنای «ناآشنا» است. این دو لفظ در زبان عربی بر دو گروه مهم از اسم ها اطلاق می شود و اهمیت یادگیری این موضوع در زمینه ترجمه این اسم هاست؛ زیرا اسم های نکره به هنگام ترجمه به صورتی متفاوت و به شکل ناشناخته ترجمه می شوند. درباره این موضوع در بخش های بعدی این درس به طور مفصل صحبت خواهیم کرد به علت اینکه انواع اسم های معرفه کمتر و نسبت به نکره ها محدودتر است، در ابتدا به بررسی دو مورد از انواع اسم های معرفه می پردازیم:  ۱ _ معرفه به «ال» ۲-_ اسم عَلَم (اسم خاص)

۱. معرفه به «ال»:

مهمترین نشانه اسم معرفه حرف تعريف ال است و هر اسم نکره ای به وسیله این حرف به معرفه تبدیل می شود.

تنوین های سه گانه (ــًــٍــٌـ) هم نشانه اسم نکره هستند. به همین سبب، در ترجمه اسم های نکره بدون «ال» توجه کنید که به شکل نکره (ناشناس) ترجمه شوند اسم نکره در زبان فارسی به یکی از شیوه های زیر ترجمه می شود:

۲. اسم علم (خاص):

یعنی نام مخصوص شخصی یا مکانی که به وسیله آن از سایر همنوعان خود شناخته می شوند. مانند: علي، هاشم، مريم / إيران، شيراز، بوشهر ...

البته دقت کنید که این اسم ها میتوانند در جمله نقش هایی را بر عهده بگیرند و گاهی اوقات تنوینی متناسب با همان نقش بر روی آخرین حرفشان دیده می شود. توجه کنید که چنین تنوینی بیانگر «نکره بودن» این اسمها نیست.

۱- بر اساس معیار شناخت، اسمها در زبان عربی به دو دسته معرفه (آشنا) و نکره (ناآشنا) تقسیم می شوند.

۲- اهمیت یادگیری این مبحث در زمینه ترجمه آشکار میگردد در ترجمه اسمهای نکره به یکی از شیوه های زیر عمل می کنیم:

۳- دو نوع مهم از انواع اسم های معرفه عبارتند از: معرفه به «ال» - اسم علم (خاص)

۴- اسم علم (خاص): یعنی نام مخصوص شخصی یا مکانی که به وسیله آن از سایر هم نوعان خود شناخته میشوند.

۵- تنوین اسمهای علم را نباید با تنوین نکره اشتباه گرفت. این تنوین نشانه نقش این کلمات در جمله هستند.

اختبر نفسك: