طبقه بندی نواحی آب و هوایی

تقسیم بندی های مختلفی برای نواحی آب و هوایی وجود دارد که معروف ترین تقسیم بندی های نواحی آب و هوایی «طبقه بندی کوپن» می باشد. این طبقه بندی بر مبنای سه معیار بارش، دما و پوشش گیاهی می باشد.

پنج گروه اصلی آب و هوایی تفکیک شده بر اساس این طبقه بندی در جدول زیر آمده است:

ویژگی های مناطق خشک

در برگیرنده بخش عمده ای از کشور ما می باشد.

این اقلیم در گروه B در تقسیم بندی کوپن جای می گیرد.

دارای کمبود بارش است.

دارای بارندگی نامنظم می باشد.گاهی چند سال بارش ندارد و یا به طور ناگهانی با رگبارهای کوتاه مدت مواجه می شود.

بیابان

بخشی از مناطق خشک می باشد.

دارای دو ویژگی مشترک در تعاریف ارائه شده از بیابان، کمبود بارش و تبخیر زیاد می باشد.

بارندگی در آن کمتر از 50 میلی متر در سال (امکان عدم بارش طی چند سال) می باشد.

از یک یا دو عامل ایجاد بارش (رطوبت و صعود هوای مرطوب) محروم می باشد.

پوشش گیاهی آن فقیر است.

یکی از تقسیم بندی های نواحی خشک بر مبنای «بارش»

تقسیم بندی بیابان ها از نظر «دما»

الف -  استقرار مرکز پرفشار جنب استوایی

در نواحی پرفشار، فرونشینی هوا مانع صعود هوا و در نتیجه بارش می شود. 

در منطقه جنب استوایی، توده های هوا در حوالی مدار رأس السرطان و رأس الجدی فرو می نشینند و منطقه پرفشار را ایجاد می کنند؛ بنابراین کمربند بیابانی کره زمین در اطراف این دو مدار در سه قاره گسترده شده است.

در مناطق قطبی هم به دلیل پرفشار بودن، امکان صعود هوا وجود ندارد.

ب - دوری از منابع رطوبت و شکل و جهت ناهمواری ها

برخی مناطق به دلیل دوری از دریاها و منابع رطوبتی و همچنین قرارگیری در پشت کوهها (که از رسیدن توده هوای مرطوب به آنها جلوگیری می کند) با خشکی هوا مواجه می شوند؛