خورشید مهم ترین منبع انرژی برای زمین و همچنین عامل اصلی به وجود آمدن ویژگی های آب و هوایی در نواحی مختلف کره زمین می باشد
تأثیرگذاری بر عناصر آب و هوایی (دما، فشار، رطوبت و بارش) تأثیرگذاری تابش خورشید بر عناصر آب و هوایی، به این صورت است:
الف- زاویه تابش خورشید و میزان پراکندگی آن بر روی زمین یکنواخت نیست.
در نتیجه مایل بودن محور زمین اشعه خورشید
الف به مناطق استوایی، عمود و نزدیک به عمود می تابد.
ب به سمت قطب، مایل و مایل تر می شود.
بنابراین میزان انرژی خورشیدی که هر سانتیمتر مربع از زمین در مناطق استوایی دریافت می کند، بسیار بیشتر از مقداری است که مناطق قطبی جذب می کنند.
در مدار 60 درجه پرتوهای خورشید به علت «مایل تابیدن» مساحتی دو برابر ناحیه استوایی را در بر می گیرند.
مقدار انرژی گرمایی دریافتی توسط هر واحد سطح در این ناحیه تقریبا نصف منطقه استوایی است
ب - همه قسمتهای زمین انرژی خورشید را در مدت زمان یکسان دریافت نمی کنند
مایل بودن محور زمین بر مدار گردش انتقالی آن به دور خورشید، موجب می شود که طی حرکت وضعی و انتقالی، وسعت منطقه روشن و تاریک و طول روز و شب و فصول مختلف سال در نواحی مختلف و در نیمکره شمالی و جنوبی متفاوت باشد به طوری که نواحی قطبی با دریافت کمترین انرژی، حتی در زمستان به مدت چند ماه در تاریکی کامل فرو می روند و انرژی جذب شده از سطح خود را از دست می دهند، بی آنکه دوباره انرژی به دست بیاورند.
دریافت نامساوی انرژی خورشید در سطح زمین مناطق گرم، معتدل و سرد را ایجاد میکند.
1 - ارتفاع از سطح زمین (کاهش 6 درجه ای دما در لایه وردسپهر به ازای هر 1000 متر(
2 -دوری و نزدیکی به اقیانوس ها و دریاها
3 -عبور جریان های دریایی آب گرم و آب سرد
4 -جهت و شیب ناهمواریها
5 – عرض جغرافیایی
با حرکت از استوا به سمت عرضهای جغرافیایی بالاتر، دمای هوا کاهش می یابد.
اشعه خورشید در مناطق استوایی در طی سال، عمود و نزدیک به عمود می تابد
بنابراین این نواحی منبع بزرگ ذخیره گرما و سرچشمه جریان های دریایی آب گرم در اقیانوس ها هستند.
هوا دارای وزن است و بر همه چیز فشار وارد می کند.
تعريف : نیروی وارد بر یک واحد از سطح زمین که مقدار آن در سطح دریای آزاد برابر با وزن ستونی از جیوه به ارتفاع 76 سانتی متر است.
به وسیله فشارسنج اندازه گیری می شود.
واحد اندازه گیری آن «هکتوپاسکال» است.
در یک مکان متغیر است و کم یا زیاد میشود.
با گرم شدن هوای یک منطقه، مولکولها سریع تر حرکت میکنند و از هم فاصله می گیرند و از وزن و فشار هوا در واحد حجم کاسته می شود هوای گرم، سبک میشود و صعود می کند هوای گرم نسبت به اطراف خود فشار کمتری دارد و بر روی منطقه گرم، یک مرکز کم فشار (سیکلون) ایجاد می شود. (هوای کم فشار را با حرفL نشان می دهند.)
در کم فشار (سیکلون)فشار هوا به سمت مرکز ناحیه کم میشود
مرکز پرفشار
با سرد شدن هوا، مولکول های آن به هم نزدیک تر می شوند ، تعداد مولکولها در واحد حجم بیشتر میشود ، هوای سرد، سنگین است و به سمت پایین یا سطح زمین فرود می آید ، بر روی منطقه سرد یک مرکز پرفشار (آنتی سیکلون) ایجاد می شود. (هوای پرفشار را با حرفH نشان میدهند.)
در پرفشار (آنتی سیکلون) فشار هوا به سمت مرکز ناحیه افزایش می یابد.
هوا همیشه از جایی که فشار بیشتری وجود دارد، به سمت جایی که فشار کمتری دارد، جریان می یابد در نتیجه باد به وجود می آید.
هوای گرم و سبک بالا می رود و هوای نسبتا سرد و سنگین به زیر آن می رود و جانشین آن می شود.
تعریف: حجم وسیعی از هوا که از نظر دما و رطوبت، در سطح افقی تا صدها کیلومتر ویژگی های یکسانی داشته باشد.
مثال توده هوای گرم و مرطوب، توده هوای سرد و خشک جبهه هوا
تعریف: مرز بین دو توده هوای مجاور و عامل جدایی آنها
با قرارگیری دو توده هوای متفاوت در مجاورت هم و برخورد با هم، یک منطقه گذار یا تغییر از نظر دما یا فشار در مرزهای آنها ایجاد می شود.
برخورد توده های هوا با یکدیگر موجب ناپایداری هوا می شود و در صورت دارا بودن رطوبت موجب بارندگی میشود.
الف - از مهم ترین جبهه های هوا
ب - بین هوای سرد قطب و هوای گرم استوایی در منطقه جبهة قطبی معتدله شکل می گیرد.
ج - نقش مهمی در تغییرات آب و هوایی کشور ما دارد.
یکی از عوامل مهم گردش عمومی هوا و تغییرات آب و هوای نواحی پراکندگی کانونهای فشار بر روی کره زمین
نیروی کوریولیس یک شبه نیرو است که باعث انحراف اجسام در حال حرکت به بیرون از راستای خط راست می شود. این نیرو نتیجه حرکت وضعی زمین بر أجسام متحرک است.
کمربندهای فشار در دو نیمکره شمالی و جنوبی قرینه هستند.
جابه جایی توده های هوا بین کمربندهای فشار، سبب وزش بادهای مختلف در سطح کره زمین و تغییرات آب و هوایی می شود.
میزان بارش در نقاط مختلف کره زمین یکسان نیست.
نواحی استوایی و آسیای موسمی مه بسیار پرباران (بیش از 1500 میلیمتر بارندگی در سال)
نواحی داخلی قاره ها و بیابان ها می بارندگی ناچیز (کمتر از 50 یا 100 میلی متر در سال) و حتی امکان عدم بارش طی سالها
1 - وجود هوای مرطوب: هرچه نواحی از اقیانوس ها و دریاها (منبع عمده رطوبت هوا) دورتر باشند، رطوبت آنها دو عامل مؤثر در وقوع بارش کمتر و خشکی هوایشان بیشتر است
2 - عامل صعود: توده هوای مرطوب باید تا ارتفاع معینی باال برود و سرد شود تا به نقطه اشباع برسد و پس از تشکیل ابر، ببارد.
وجود هر دو عامل برای بارندگی لازم است و اگر هر یک از آنها در یک ناحیه شکل نگیرد، بارندگی ایجاد نمی شود.
تهیه کننده : زاهدین ساکی