رعایت نکات زیر در تقطیع شعر بسیار مهم و ضروري است :
-1 خوانش صحیح شعر و درست نوشتن آن یعنی نوشتن شعر به خط عروضی و صورت ملفوظ آن مثل به عبارت دیگر هرچه می خوانیم، می نویسیم.
مثل مصراع زیر:
مثال
«اي ساربان آهسته ران که آرام جانم می رود» این گونه نوشته می شود: اي ساربا نا هستِ ران کا را م جا نم می رود
-2 حذف همزه در صورت نیاز:
در افتاد= دَ رف تاد سرآمد = سَ را مد
-3 هنگامی که واوعطف بین دو کلمه دربیت وجود دارد ممکن است واو عطف را به این شکل بخوانیم و تقطیع کنیم: جان و خرد = جا نُ خِ رد
-4 حذف حروفی که نوشته می شوند ولی خوانده نمی شوند
مثال
خانه: خا نِ خواهر: خا هر خویش: خیش
-5 حروفی که مشدد هستند دو بار خوانده می شوند پس دوبار هم می نویسیم.
مثال
معلّم: مُ عل لم
-6 آشنایی با معنا و مفهوم واژه ها. اگر در بیت زیر: نتْوان را به شکل نَتَوان و قوّت ( قدرت)را قوت(غذا) بخوانیم وزن شعر درست به دست نمی آید.
مثال
چو نتوان عدو را به قوت شکست به نعمت باید در فتنه بست
خوانش غلط: چ ن ت وان ع دو را به قوت ش کست به نع مت ب با ید د ر فت ن بست
خوانش صحیح:
بعد از خوانش صحیح و نوشتن خط عروضی مصراع را چند بار می خوانیم و با خوانش صحیح و درست شعر، به درنگ منظم و یکنواختی که بعد از هر دسته از هجاها وجود دارد، پی می بریم
حالا بعد از خوانش صحیح و تقطیع هجایی، بیت بالا، پایه ها و ارکان بیت را با همان ضرب و اهنگی که هنگام خوانش احساس می کنید جدا می کنیم:هر قسمت را که مرز و پایه آوایی است رنگی کردیم تا متوجه شوید که در پایان هر رکن یک درنگ و توقف کوتاه داربیم وهر کدام را به رنگ خاصی نوشتیم .
چو نتوان عدو را به قوت شکست به نعمت بباید در فتنه بست
مثال دیگر:
مثال
خدایاتو دانی که بر ما چه آمد خدایا تو دانی که ما راچه می شد؟
این درنگ هاي پایان هر رکن مرز پایه هاي آوایی را به ما نشان می دهد. پشت سر هم آمدن این پایه ها موسیقی و آهنگی را در خوانش بیت ها پدید می آورد. چگونگی تفکیک پایه ها و خوانش بیت ها، نظم دیداري و شنیداري را به ما نشان می دهند؛ این نظم سبب درك پایه هاي آوایی و لذت بردن از موسیقی متن، می شود.